Máscaras

Se leran a Taboada Chivite, seguramente non terían que investigar nada e se leran a Federico Justo tampouco, porque no seu libro aparece afirmando que “cigarrón” é o macho da cigarra.

Non importa que lle pinten un nariz de pallaso ou que lle poñan a bandeira de Galiza no zurrón do “peliqueiro” o que importa é que esta carauta vende.

O que sinte a máscara non se deixa levar por eses usos, porque a fin de contas o que se sinte cando se viste con ese traxe non hai palabras para describilo, afirmación do Beni.

Ademais, onde está o espíritu do personaxe é en saberse vestir, no andar, no correr, no parar, no zurrar, no movemento de cadeiras para que os chocos soen con ritmo e sobre todo no elevar a carauta para otear, dende alí, no alto da Picota.

Seguramente que o Peliqueiro que percorre as rúas de Laza non se sinte denigrado, porque sabe o que leva enriba. Como tamén sabe por onde ten que andar e sobre todo o que ten que facer nos desfiles ou nas cerimonias que hai ó longo do tempo carnavalesco.

Alguén plantexou o dos carteis como se fose unha guerra santa. Ou quixo aproveitarse para dar máis propaganda do carnaval verinés. Así houbo comunicacións mutuas entre aludidos tratando de buscar unha solución adecuada como se do mesmo Mahoma se tratara.

O Beni non está por esas. Sacan as cousas de sitio. Cada un pode facer o que queira coa máscara, porque ninguén ten rexistrado, nin patentado nada que se corresponda coas prendas, nin co estilo, porque quen respecta máis, os de Laza ou os de Castro. E non digamos os de Verín, que aparecen con zapatillas ou sen a carauta camiñando como se fosen de copas.

Seguramente que o Juan non participou, nin se enterou deste tema, porque últimamente está por outra labor.

Ademais o carnaval non necesita de falsos adalides, nin inventores, como di, porque antes que ninguén xa existía como ritual funerario, según o noso coñecido antropólogo Mandianes, estudoso do tema.

Seguramente que Mandianes non está ó corrente de que o Concello ten gastado moitos cartos en algo que se promociona por si só, polo que non fai falta esa inxente cantidade e levalo a onde a distancia fai que a visita sexa esporádica e menos agora coa globalización festiva.

Aínda así a importancia do tema non está nas caricaturas. O importante é que houbo comunicación entre Marín e Verín.

A máscara está en cadaquén.