Susana

Miña cara Susana: Nacida fóra de Verín e pronto te deches conta de quen é cadaquén na política local verinesa.

Os apelativos que describes na túa crónica semanal están a ben de analizar e describir a quen sempre nas ondas practica a falta de respecto.

Soubeches buscar e darlle contido as verbas que corresponden a vida pública da vila.

Non che fixo falta ser amiga dos cultivadores políticos, nin beber nas tertulias de bares, nin dos parques, para cualificar, desa maneira tan certa, a quen dirixen a vida municipal.

Sen te perder polas cloacas políticas locais defines os comportamentos municipais como se foras un membro da Corporación Municipal, para dar a coñecer a túa impresión sobre os personaxes que administran a vida pública. E para iso, recorres a uns simples apelativos que definen axeitadamente cada edil.

Débeste por en contacto co Xerardo, porque lle faltarán estes apodos, para telos no seu álbum. Seguramente que non chos quere tal e como os tes ti, porque a cada alcume tenlle o nome da persoa a quen pertence.

Sabes que ten recollido máis de mil, só na vila de Verín. Porase moi contento cando reciba a túa misiva con este contido, porque leva tempo sen aumentar súa lista.

Deste xeito debes aproveitar a ocasión para que che ensine o álbum orixinal. Cada mote teno co seu nome correspondente, explicando o significado e por que llo puxeron a cada persoa.

É moi reservado, con estas cousas, polo que debes ir con moito coidado, para que acepte a túa proposta, pero non lle pidas que chos deixe fotocopiar, porque estragas a ocasión de ver unha especie de papiro con notas arredor de cada sobrenome.

De todas formas espremiches moito as verbas para acusar aos personaxes, desexando buscar unha significación que fora asequible aos lectores da crónica xornalista. Xogaches coas palabras para dar corpo a túa definición do sentir popular, por iso rebuscaches cualificativos que serviran teu maxín.

Seguramente que os lectores recolleron ben a túa intención, polo que pasaron uns momentos divertidos coa lectura.

Desexo verte para que me expliques iso do “sobatetas”, para ter clara a definición que lle dás. A que máis me gustou foi a de “palanganero”, porque vivín esa situación non hai moitos meses.

Pero a de “llorones” presencieina perante oito anos. A de “silente” é unha obrigación submisa con posible perda da personalidade, senón tes que marchar.

Miña cara Susana, grazas por entender este pobo en tan pouco tempo. A non ser que estes personaxes estean espallados por toda a xeografía galaica.