A plataforma
Miña cara señora María: nace na vila unha plataforma nova cunha mazá podre. Daquela a tía Edelmira facía ramalletes de dúas mazás con acios de uvas e colgábaas dos craviños que o seu fillo fincara nos cangos do faiado, tanto no comedor como no corredor, e nos cuartos de durmir.
Era unha maneira de conservar aquelas froitas brillantes e tersas ata as festas do Nadal, pero aínda perduraban moito máis tempo. Baixo as súas enaguas sacaba sempre uns conchos, unha piringalla ou unha mazá para darlle aos netos en días de visita.
Era difícil que a podremia chegara ata aló enriba e contaxiara aqueles ramalletes que penduraban do teito, xa que tía Edelmira preocupábase de manter os ventanucos abertos e pechados en cada momento do día. Así tamén as preservaba dos entoxados, xa que cunha simple ollada notábase a falta dalgún ramallete.
A mazá podre da Plataforma xa tivo as súas consecuencias hai uns anos, sobre todo cando contaxiou os planos do PXOM do noventa e oito e borrou a posible colocación en Tamagos dun Parque Empresarial, perdéndose futuros postos de traballo para os verineses.
Agora esa mazá, aparece como defensora dese futuro Parque Empresarial, que promoven e intentan levar adiante outras.
A mazá seguiu podre na ampliación do Polígono de Pazos, porque despois de ter arranxado o prezo das propiedades non moveu un ápice aló polos Santiagos.
As firmas dos propietarios para a ampliación e execución do acceso ao polígono de Pazos, pola finca do Pracer ata a estrada de Portugal estaban presentadas, pero á xestión de conseguir tal obra debeulle propagar tanta putrefacción, porque alí non hai nada de nada.
Ao PXOM do noventa e oito sucedeulle outro tanto. O empresario que recorreu o PXOM solicitou unha xuntanza onde quería tratar de retirar a denuncia a cambio da multa á que fora sometido. A mazá seguía podre, polo que non houbo maneira de sentarse a negociar.
Seguramente se perdeu a ocasión de ter o mellor PXOM da vila, e nestes momentos non se estaría na situación de impás a que está sometida a construción e de aumentar o paro nesta bisbarra.
Despois de todo isto, a mazá segue, polo que debe ter pouca vida esta Plataforma aberta a todos os verineses que pertenzan ou non a organizacións sindicais, políticas, culturais e veciños en xeral.
A votación foi moi clara. Vinte e oito votos a favor de constituír a Plataforma e dous abstivéronse, aínda que un non moi claro, porque a man estaba levantada noutra pregunta.
A señora María as mazás non as colgaba. Tíñaas no cesto vendimo, polo que de cando en vez removíaas para quitar as que estaban podres.
“O pobo é soberano cando é libre, pola contra é escravo do poder”, di o pensador.
¡Somos libres!
1 comentario
Jesus -