Blogia
Crónicas Tamaganas

A raia

Meu caro Mateo: terán que falar contigo para que lles ensines os trucos para co trato cos do outro lado da raia.

Agora terás que prescindir deles e non volverás a ter tratos como daquela, porque agora todo será oficial.

Daste conta que se celan da túa vida, da túa maneira de facer negocios, de como vives e sobre todo de que para ti nunca existiron fronteiras, porque os rueiros que te conducían cara Portugal sabían das túas longas e duras noites cargado cos fardos, para estar á hora sinalada, para facer o trato.

De cando en vez, xurdía algún impedimento por parte dos gardiñas ou da garda civil, pero sabías como torealos.

Agora queren que todo sexa oficial, que todo estea controlado, queren facerse responsables das túas andainas, máis aínda, queren que non fagas nada que non sexa pregoado e aproveitado politicamente.

Empezan polos cativos, para ir creando a eurocidade, cando ti tiveches que aprender a base de pescozós, é dicir, a base de ir cos outros e facer coma eles, día a día, noite a noite, buscando o carroucho que non estaba vixiado para gañar aquelas primeiras pesetas. ¡Ti eras o descontrol!

Terás sorte porque terás autobús gratis, cando ti percorriches sen descanso todos os rueiros, que facilitaban o teu traballo clandestino.

Eras un auténtico raioto e agora esquecerás todo aquelo, porque todo vai estar mediatizado polas institucións correspondentes da raia. Haberá un goberno que dirixa a eurocidade e colocaranse uns "chupatintas" coma nos outros sitios.

Non queren que vaias, cando ti necesitas ir ó outro lado. Queren ter todo controlado e véndeno coma un gran logro. Ante o fracaso e o incumprimento de promesas apañan estes feitos con fotos e firmas para darse o gusto de que están a realizar unha gran faena.

Ti, adiantácheste a este "parto" eurocidadán, porque non sabías nin entendías de limitacións políticas.

E ti, meu caro Mateo, só pides que che arreglen a escaleira do adro da túa parroquia e fagan unha rampla para acceder con facilidade, os domingos, cando vas á misa.

Non te viron andar co andador que che deron no hospital e como paseabas polas beirarrúas da vila ao longo da avenida de Castela.

Seguramente que a túa neta tróuxote con ela, porque así non se desprazaba para coidarte. Ti, comprendíchela e aceptaches sen recriminacións, porque facilitaches o seu traballo.

Pero a vila non é para ti, tampouco a eurocidade, porque voltaches a casa moi pronto. Necesitabas daquel cantiño no pobo, que sabe todo dos teus segredos.

5 comentarios

iago taboada colmenero^limiao^ -

tesme que aprobar

alberto lópez vaz -

hola tes unha páxina moi ben feita,FELICIDADES

cristian atanes rodriguez -

rolan a pagina está moi ben redactada
tesme que aprobar con un 7

Visiño -

Eu tamén fun escolar. Cativo. Recordo tódolos meus mestres. Uns mellos ca outros. Recordo unha, a primeira. Era para nós entón, e para vostede seguro que agora, a muller mais fermosa que poidese existir. E eu era un privilexiado porque era a min ó único que Conchita levaba a carón seu, no coche, ata a casa. Qué fermoso é non esquecer. Delle un bico da miña parte, do seu primeiro alumno, para a miña primeira mestra.

xoán -

Sr.Rolán,dos profes,aprendemos os"alugnos"
Unha aperta.Xoán