a noite.-

Verín-CRONICAS TAMAGANAS- A noite.

  Miña cara señora María:  -Aquela noite non pegou ollo. A culpa tívoa a chamada da corresponsal ourensana, en Santiago do medio que publicou a nova.
Contestou ás preguntas, pero as respostas non subsanaron, nin amortiguaron a denuncia. –“....somos muy amigos......”; “...por eso me la vendió a mi...”.  A enmenda que quixo introducir, co ano 2008, para a catalogación catastral descubriu outra suposta compra. –Todo un desaguisado. Fora mellor estar calado, porque respondía a calquera dos ditos: -“boca pechada non entran moscas” ou “pola boca morre o peixe”.
 A teima, nada mais colgar o teléfono, foi buscar o número da portavoz municipal do BNG e chamala, pero o que son as cousas, non collía o teléfono, polo que non podía porse en contacto co autor do escrito. Recurriu a seu asesor económico para conseguilo.
Hai que destacar aqui que vai perdendo facultades porque, na súa axenda, nunca faltaron os teléfonos de todos os concelleiros, tanto do equipo de goberno como da oposición.
 O teléfono apuntouno e quedou con el, pero ,a día de hoxe, aínda non o marcou para chamalo. – Non só iso, senón que en todos os plenos e comisións, na que participa, non se dirixiu a el. O que si fae é ir esparexendo por doquier, para  ver se alguén  pica e como “empreña de oido” chámalle a atención o primeiro que ten máis a man. –Logo queda enchido e como debe dormir xa ben, pois a esperar que chegue outro con outro suposto ""candidato para tamén chamarlle a atención, pero a quen mandou o escrito a ese nin toserlle. –Medo?.
Tivo que sentarlle moi mal e afectarlle moito a chamada, porque non tivo unha reación dun político de altura –alto e grande si, pero nada máis-, porque o teléfono a quen tiña que dirixilo era a seu xefe inmediato para que parara a noticia, porque ía ser unha nova que estropeaba  o nomeamento que tanto tempo estivo esperando e a pesar dos pesares conseguírao. –Sempre quixo ser “senator”, para emular así á verinesa Lovelle Alén, aínda que nunca unha butaca da cámara alta quentou unhas posadeiras de tan baixa categoría.
 A soberbia debeulle impedir dar cunha solución satisfactoria, porque foi incapaz de dar con alguén que o sacara do toleiro ou tiña medo de que se poideran torcer as cousas. -Esperar, aínda que afeen o nomeamento!.
 Derrotado, amargado e cabreado a noite debéuselle facer eterna. Tanto controlar pero esto escapóuselle ou os “satélites” non estiveron á altura para informar de todo o expediente que diu lugar ao mencionado escrito. Non lle funcionaron os “espías” de lareira polo que que non puido atallar a noticia.Os “brigadistas” non souberon estar á altura das circunstancias e menos os lamecús.
 Hai que imaxinar o seguinte razonamento: -“entrega coarenta e oito mil euros e paga de tasas uns seis mil”. A Xunta na súa valoración, no catastro de rústica, ten como referencia a hectárea (10.000 m2)  para facer a autoliquidación correspondente cando se compra unha leira e dalle un valor de doce mil euros, polo que se paga a razón desta cantidade. -Por unha hectárea vense cotizando uns oitocentos euros de autoliquidación para a facenda autonómica, en papel timbrado, en calquera oficina bancaria, dentro da Comunidade Autónoma.
 Neste caso o comprador paga uns coarenta e oito  mil euros por menos dunha hectárea, é dicir, por uns seis mil metros cadrados. O normal é que pola metade dunha hectárea se autoliquide tamén a metade, polo que, quen lle pon o cascavel ao gato?. -Teralle a Xunta que devolver cartos ao comprador?; por que ese desfase?; ocúltase algo? ; interesa pór unha cantidade alta?.
 Un dato a ter en conta é que o terreno, en cuestión, está máis cerca do centro da vila que a súa vivenda, coa que linda polo parte do leste. Por certo, na  páxina web do senado aparece a súa declaración do patrimonio. Suxire moitas cousas entre as que se destacan a non coincidencia entre esa declaración e o documento exposto no taboleiro de anuncios do concello, con respecto dos lindeiros.
 
                                           Verín 25 de xaneiro do 2012.-

                                            Adolfo Rolán.-