Sentencia

 

 

    Verín-CRONICAS TAMAGANAS...SENTENCIA....

 

 Miña cara señora María: Voltamos, aínda con tardanza, pero.....voltamos.

 

A nova que se adiantou como unha fuxida dun funcionario do concello, para outro de maior calado fustrouse. Nunha palabra, non tivo agallas de facer o escrito solicitando a súa excedencia. Agora quere dar un sen fin de explicacións, pero todo se reduce ao mesmo: -nunha palabra, dificilisimo de desenterse do taifinas, polo que poida suceder. –O medo, e iso que é funcionario. Polo de agora só se pode dicir que houbo e hai dous funcionarios, que a pesar dos pesares, si se enfrentaron e están aí.

 Como o taifiñas foi un dos persoeiros políticos que máis abandonos sufriu, por parte de compañeiros non ía permitir que tamén llo fixeran funcionarios de carreira e sobre todo sendo na mesma provincia, porque o cambio era de Verín para Ourense capital.

  Se vostede lera a sentencia sobre o baluarte da muralla de Verín entendería tanta cousas, que botaría por terra tanta mentira e falsedade que sería difícil comprender actitudes deste tipo en persoas que se consideran normais.

 Se vostede lera, ou, por favor entre na páxina do concello de Verín e busque no pleno do 31 de xuño, no que se aproba o PXOM e analice as contestacións sobre o tema e verán que aparece outro culpable da ocultación da muralla: o arquitecto de patrimonio. Alí dise que o arquitecto de patrimonio non  lle diu importancia a aquelas pedras.

 -Hai que ser cínico, pero, se negou sempre que aló houbera uns restos de muralla e agora que, o arquitecto pasou do tema. Eran simples perdiñas.

 -Debo recordar que, según as novas que se escoitaban na vila, por parte de compañeiros políticos, alí facíanse ceas ás que era invitado, polo que ou tiña de frente ao baluarte ou se recostaba contra el.

 -É un contrasentido porque a sentencia recolle,data a data, os requerimentos feitos desde Patrimonio para que se incluíse tal baluarte no PXOM do 1998.

 Agora ten sentido aquela chamada que ocurriu, cando no percorrido polo casco vello co señor Delegado de Patrimonio, o señor arquitecto e o equipo redactor do PXOM, recibiu na Praza do Rei, para que fora ao concello, e botou man, coma sempre, mandádome a min. Agora entendo, podía descubrir ou comentar que aqueles eran restos dunha muralla e non interesaba.

 Aquilo respondeu a que alguén, que existe, presentara unha alegación, por unha propiedade alí ao lado e a única solución que encontraron foi aniquilar o baluarte co resto das edificacións da zona, botándoos fora do casco vello.

 Pero seguindo coa sentencia faise raro que a tivera escondida no caixón da mesa municipal e que tiveran que ser os da oposición municipal os que deran a nova, xa que a sentencia demostra que se se recurrise o concello non tería que indennizar con tantos cartos ao denunciante.

 É moi equilibrante o redactor do texto e chega a tal conclusión que aconsella que se non hai acordo por ambas partes a xustiza poría un  técnico para que fixese de arbitraxe. Que máis podía ter o concello!

 Canto máis se le máis miga se lle encontra. Pódese pensar de todo. A maxín pode dar voltas e voltas pero sempre recunca cara unha...... que vai ser.....ao fin son os contribuintes os que terán que facer frente a eses gastos.

 Pero os contribuíntes cando se converten en votantes esquécense de que lle esquilmen os cartos do bosillo...-Unha pena..

 

                                           Verín 12 de outubro do 2012.-