cabaleiro....?

Verín- CRÓNICAS TAMAGANAS- Cabaleiro……?

 Miña cara señora María:- O Xoán Ferreiro está de visita en Tintores. Saberá que é do Barcelona, polo que a súa conversa só corre a cargo do fútbol, pero o mellor sempre é o barsa.

 Sen embargo, a veces, pregunta sobre a política local. Quere saber e vai directo para enterarse dos aconteceres do seu pobo e do concello. Non fala de grandes temas, prefire falar das cousas que coñeceu e quere recordar. Debe ser produto da idade e, sobre todo, da lonxanía e fala e fala e pregunta e pregunta.

 E como non, enterouse do unximento a cabaleiro aló no Santiago dunha Fundación a que tamén pertence o “Honorable”  Pujol, polo que necesitaba saber como se pode facer partícipe do asunto.

 O que si recordaba era o libro de cabalerías que o mestre, colocándoos en ringleira, facíalles ler, cada día, na escola para homes. Aquel libro tiña por título:” El Ingenioso Hidalgo Don Quijote de la Mancha”. O mestre empregábao par ensinar a ler, pero matizaba que había outro libro que era falso, dun tal Avellaneda, e non se lía.- Esa matización recordábaa o Xoán, como algo que lle quedara gravado no seu maxín, pola insistencia do mestre sobre a falsidade. -Os dous libros estaban no armario da escola.

 Tiveron que pasar os anos para que Xoán soubera a verdadeira historia do libro de cabalerías e ver como o personaxe remata louco por ler tantos libros sobre o mesmo tema. O que acontece agora non versa sobre lectura de libros, porque a súa lectura é só de catálogos e poucos. O que si pode acontecer é que como non sabe facer nada caiga nunha quimera tipo Don Quijote. –Algo parecido apareceu, caro Xoán, hai uns día,s na prensa, facendo unhas declaracións persoais relacionadas co ocio e co tempo na casa.

 Sen embargo o mestre nunca fixera comentarios sobre o libro para chegar a comprender que o libro recollía dúas realidades da vida: _”o idealismo e o realismo”. A sociedade alta e baixa. Don Quijote e Sancho.

 O autor plasmou a realidade da vida, naqueles séculos, contando historias quiméricas das tarefas a emprender polo cabaleiro, que logo se rememoran co paso dos anos en cada sociedade. Todos os desaguisados que emprendía a clase dominante recaían sobre a clase popular, por iso Sancho lle recordaba ao cabaleiro que aqueles non eran xigantes senón muíños de vento, xa que logo tiña que remediar o acontecido. –Nunha palabra, intentaba axudar a súa clase social.

-Haberá que orar, señora María, para que  o” cabaleiro” santiagués non sufra das quiméricas aventuras de Cervantes, porque os veciños non desexan soportar máis estes individuos que se “colocaron” fora da realidade.

                               Verín, 9 de agosto do 2015.-

                               Adolfo Rolán.-