Cousas da vila...!
Verín-CRÓNICAS TAMAGANAS- Cousas da Vila.
Miña cara señora María: -A Diarquía Municipal anda a facer arranxos no organigrama interno da Casa Consistorial.
Tales arranxos levan consigo o traslado de funcionarios dunhas oficinas para outras. Tratan de ser máis eficientes ao colocar os técnicos da mesma área nunha zona conxunta.
Consideran que así poden comunicarse con máis facilidade e dar resposta a todos os problemas que afectan aos veciños e resolvelos no menor tempo posible.
Nun recuncho da praza do Concello falaban do tema o Manoliño e o Pirixel. Coma sempre solucionando os problemas da vila e neste caso dándolle o aprobado aos dirixentes.
Resulta que o tema máis que aplaudido era criticado, polo feito de non saber arranxar o ordenado pola responsable do persoal ou do acordado, porque non tiñan aínda claro como fora, se o trataran en xuntanza os dous partidos ou se fora idea só dela. -O que expresaban aceleradamente era o seu inconformismo coa actuación do no lo entiendo-.
-Non tiñan claro que cualificativo asinarlle, porque o seu maxín non daba para máis, polo que debía ser unha frase con máis significado. -Era unha auténtica persoa indesexable-, porque iso non se lle fai a ninguén e menos a un ser querido. -Mellor dito, a unha persoa coa que convives e sobre todo sendo nai dun fillo. Chámase envexa- esa maneira de actuar, di o Manoliño.
-O caso foi que ao principio desta lexislatura os novos dirixentes municipais asinaron a cada partido político unha estancia para reunirse , cada grupo, e poder recibir aos veciños que o solicitaran. Pero o no lo entiendo tampouco debeu entender que agora non exerce de alcalde, polo que aínda non sabe que mandan outros e el ten que resinarse e saber ocupar o seu lugar na oposición e senón irse para a casa. Pois non, ten que molestar e non lle importa a quen sexa!.
-Vendo que a concelleira non lle atendera a súa proposta, con toda a lóxica, porque nestes momentos non se trataba dese tema, senón de xuntar as áreas de traballo municipal, dirixiuse ao señor alcalde e ao señor tenente de alcalde coa mesma súplica coma sempre facendo de cobra- para lograr o cambio de despacho.
-Unha funcionaria que se decatou do feito, visitouno para recordarlle as bromas insulsas que lle dirixía cando el a recolocara nunha oficina cativa e comentoulle: -por que non abriches unha porta no tabique e así érache máis grande a oficina?. A resposta do personaxe foi do máis grande. Non a esperen ., porque foi nada menos que: -non me falo con esa señora.
-Un neno que para conseguir o que quere bótase a chorar, e os parvos acéptanlle os caprichos, que despois explótaos politicamente dicindo: No te preocupes que yo te hablo con el alcalde o con el teniente de alcalde. É unha maneira de coller peixes sen anzol-. Aprendan ! Non fai nada, pero algo se pega!.
Verín, 21 de marzo do 2016.-
Adolfo Rolán.-
Miña cara señora María: -A Diarquía Municipal anda a facer arranxos no organigrama interno da Casa Consistorial.
Tales arranxos levan consigo o traslado de funcionarios dunhas oficinas para outras. Tratan de ser máis eficientes ao colocar os técnicos da mesma área nunha zona conxunta.
Consideran que así poden comunicarse con máis facilidade e dar resposta a todos os problemas que afectan aos veciños e resolvelos no menor tempo posible.
Nun recuncho da praza do Concello falaban do tema o Manoliño e o Pirixel. Coma sempre solucionando os problemas da vila e neste caso dándolle o aprobado aos dirixentes.
Resulta que o tema máis que aplaudido era criticado, polo feito de non saber arranxar o ordenado pola responsable do persoal ou do acordado, porque non tiñan aínda claro como fora, se o trataran en xuntanza os dous partidos ou se fora idea só dela. -O que expresaban aceleradamente era o seu inconformismo coa actuación do no lo entiendo-.
-Non tiñan claro que cualificativo asinarlle, porque o seu maxín non daba para máis, polo que debía ser unha frase con máis significado. -Era unha auténtica persoa indesexable-, porque iso non se lle fai a ninguén e menos a un ser querido. -Mellor dito, a unha persoa coa que convives e sobre todo sendo nai dun fillo. Chámase envexa- esa maneira de actuar, di o Manoliño.
-O caso foi que ao principio desta lexislatura os novos dirixentes municipais asinaron a cada partido político unha estancia para reunirse , cada grupo, e poder recibir aos veciños que o solicitaran. Pero o no lo entiendo tampouco debeu entender que agora non exerce de alcalde, polo que aínda non sabe que mandan outros e el ten que resinarse e saber ocupar o seu lugar na oposición e senón irse para a casa. Pois non, ten que molestar e non lle importa a quen sexa!.
-Vendo que a concelleira non lle atendera a súa proposta, con toda a lóxica, porque nestes momentos non se trataba dese tema, senón de xuntar as áreas de traballo municipal, dirixiuse ao señor alcalde e ao señor tenente de alcalde coa mesma súplica coma sempre facendo de cobra- para lograr o cambio de despacho.
-Unha funcionaria que se decatou do feito, visitouno para recordarlle as bromas insulsas que lle dirixía cando el a recolocara nunha oficina cativa e comentoulle: -por que non abriches unha porta no tabique e así érache máis grande a oficina?. A resposta do personaxe foi do máis grande. Non a esperen ., porque foi nada menos que: -non me falo con esa señora.
-Un neno que para conseguir o que quere bótase a chorar, e os parvos acéptanlle os caprichos, que despois explótaos politicamente dicindo: No te preocupes que yo te hablo con el alcalde o con el teniente de alcalde. É unha maneira de coller peixes sen anzol-. Aprendan ! Non fai nada, pero algo se pega!.
Verín, 21 de marzo do 2016.-
Adolfo Rolán.-
0 comentarios