Blogia
Crónicas Tamaganas

Museo

                                        Verín.Blogia.com. -CRÓNICAS TAMAGANAS-.....Museo..!

 Miña cara señora María: A ausencia da vila impediulle estar ao día nos acontecementos cotiáns.

 Pasando os noventa –xa son anos- os achaques aparecen por todos os recunchos do corpo e, sobre todo, cando se tivo que traballar para sacar adiante unha familia, sendo, dende moi nova, viúva.

 -Todo saíu ben-, polo que a volta á casa foi nun periquete e tomando o temón para seguila levando como ata de agora. Iso para vostede nunca foi un problema, polo que todo seguirá como sempre. O que vai pasar e que, cando baixe á rúa, todo será dar explicacións, porque os veciños están ansiosos de saber da súa saúde.

 É bo que baixe, non importa o seu estado, porque encherana das novas que apareceron nos xornais e vostede, coma de costume, restaralle importancia.

 Aínda así saberá que hai un voceiro que denuncia o gasto nun museo. -Nin que a cultura se mida con cartos-!. -Cartos son os que fan falla para instruír-. As persoas deben saber discernir entre “políticos” que se ocupan deles e de “políticos” que se aproveitan deles.

-Non se debe interesar moito, señora María, polo tema, porque a nova non sentou ben onde está o miolo do  asunto, polo que quedou retratado e medida a súa intelixencia. -Iso foi tirar pedras no seu propio tellado-.

 Cando non hai razoamento para defender posturas, sempre os individuos sen cultura, recorren a insultos ou a descualificacións contra persoas que exercen a mesma función política local. Por iso hai que ser prudente, porque pode revolverse contra un,  ao estar no mesmo lugar.

 Baixarse ao ataque persoal, señora María, tachando ao Tenente de Alcalde, Don Diego, de “ non crer”, para xustificar a súa denuncia dos 143 mil euros do Museo é para que se mire nun espello e que se aplique o conto. Como di o evanxeo:  -“ o que esté libre de pecado, que tire a primeira pedra”-, pero esas cousas hai que mamalas!.

  Señora María, a súa veciña contaríalle o da excursión á Terra Santa. Na programación recollíase o de renovar votos, polo que os matrimonios que o solicitaron, nunha das misas de cada día, levouse a cabo a cerimonia e polo tanto catro ou cinco deles colocáronse nos primeiros bancos para recibir a bendición correspondente. Pois ben, non o perda, porque o que está fora da igrexa católica colocouse, tamén, en primeira fila. E logo descualifica a don Diego!. –Cre en algo o fulano-?.

 Como anda buscando e debe encontrar moi pouco ou nada, non para e pensa, que con dicir cousas que todo o pon de seu lado. -Mais lle valera estar calado!.

 –Ata acompaña a unha representante dun pobo a levar a súa nai a unha Institución-. -Se escoitara o que dixo a persoa que estaba esperando-?. Pero, para iso, señora María, os humanos deben saber cando hai que estar e cando non. -Nestas residencias só é acudir á chamada para ingresar, porque está todo en regra-.

 Repóñase pronto, señora María.

                                   Verín, 17 de maio do 2018.-

                                         Adolfo Rolán.-

0 comentarios