Ábedes

Miña cara Mila: só a ti che se podía ocorrer dicir, en voz alta no medio do salón, tal sentencia.

Non é santo da túa devoción, pero debes gardar as formas, para non ferir a ninguén, porque os teus fillos non queren que sexas así de espontánea.

Acertar, acertaches e o momento e o lugar tamén foron moi axeitados. Convocarvos a unha xuntanza ás oito do serán un domingo é ser ousado e imprudente, porque calquera veciño sae a pasear cos familiares, xa que é o único tempo que hai para estar cos netiños. Ademais son momentos ou días para facer eses recados, que non hai tempo pola semana. Facer visitas ao hospital. Ir ver á consogra ao pobo de enriba ou visitar o bacelo, aló en Tamagos, por se lle hai que dar sulfato ou marfollar.

Pois non, tiveches que ir á reunión, porque a convocatoria era do concello e ía estar presente o mandamáis. Por certo que os folletos da xuntanza penduraban como estandartes polos recunchos do pobo, por se non chegaba o boca a boca dos caciquiños.

Polo teu maxín pasaron un feixe de ideas sobre o personaxe, pero non chegou a que tiña que ser. Por iso expresácheste, desa maneira, fronte aos veciños que estaban presentes.

Estiveches moi atenta, por si facía mención a que ía retirar o poste da luz, que tanto estorba fronte da túa casa, porque foi promesa que aínda está por cumprir e recoller a auga da fonte que se expande pola praza e non poden xogar teus netos.

Pois non, falouche da praza que se vai facer na entrada do pobo, cando sabes que a finanza a Xunta de Galicia na maior parte, porque se non houbera esa participación non habería praza.

Chamouche moito a atención porque dixo que ía ser coma a de Tintores, pero ti non a coñeces, polo que o teu maxín marchou á praza do Obradoiro, aló no Santiago.

E fíxoche graza a repetición de que tedes que pedirlle ao señor Delegado da Xunta outro mobiliario, porque as cadeiras que trae o proxecto non son comas que hai na rúa Lisa.

E para este anuncio estrágache a tarde dun domingo!. Quíxose adiantar á reunión e exposición do verdadeiro financeiro da futura praza. ¡Ten que xustificar o soldo miña cara Mila!

Logo parécelle mal e quéixase, nos medios de comunicación, de que non o reciben nas Delegacións e nas Consellerías da Xunta de Galicia. Páganlle coa mesma moeda, aínda que isto está mal, pero así funcionaron ata agora, polo que estes non van cambiar.

O normal, miña cara Mila, é que debeu esperar a que viñese o señor Delegado e acompañalo ata o teu pobo e ambos dar a explicación correspondente sobre a futura praza, xa que os cartos son dos contribuíntes.

Os veciños deben saber qué tanto por cento aporta cada organismo e ver que hai entendemento entre distintas administracións para o ben dos cidadáns e non aparecer con nocturnidade e aleivosía anunciando algo e tratando de poñer aos veciños en alerta, para amargar a visita a outra persoa, por ser doutro partido político.

¿A que non falou nin viu se a praza vai ben valada, para seguranza dos cativos, ao longo da beirarrúa, pola estrada cara a autovía?

Miña cara Mila, o seu obxectivo era outro.