Blogia
Crónicas Tamaganas

Acuseta....

 

 Miña cara señora María: -O Paco tivo que solucionar un problema municipal e recorreu a un amigo, para que lle botara unha man. O amigo fixo unha chamada e o Paco foi atendido. -Só atendido.

Ao pouco tempo preguntou se na casa consistorial había acusetas, -como?, si, chivatos.

Aquela experiencia de ter que acudir a un concello fíxoselle grande.  Nunca  se vira no caso e sempre resolvía vía domiciliación bancaria, porque tanto os seus pais coma os seus sogros non lle deixaron facer nada. -Sentíase un inútil-.

-A situación coa que se encontrou non lle parecía normal.  As persoas deben ter un comportamento racional, polo que lle rompía o esquema mental o que estaba sucedendo.

-O técnico que ía visitar estaba sendo atropelado no seu despacho por alguén que lle tiraba todos os papeis, que estaban enriba da mesa, dando voces sen ton nin son, airadamente. Cando viu ao personaxe non daba creto do que estaba a acontecer naquel despacho. -Non entendeu nada. Todo era tan de presa e atropelado que aquilo parecía máis un esperpento que un despacho dun técnico. Nembargantes o funcionario, sentado na súa cadeira, nin se inmutou. Miraba e miraba por se as cousas podían pasar a maiores, pero...!.

Rematada a escea o Paco preguntou sobre o suceso, polo que recibiu a resposta directa do interlocutor, narrándolle os feitos.

-Estou de vacacións e comunicáronme que ía a celebrarse un cursiño, polo que vin ao despacho para facer a solicitude. Nada máis sentarme saiu dese despacho unha "empregada" e ao pouco rato aparece o personaxe coa escudeira, que por certo viches que non pasou a porta do meu despacho. -So acompañou para darlle seguridade ao "individuo".

 Os pensamentos do Paco pasaban tan rápidos e eran tantos que non daba tempo a que o seu maxín os poidera analisar.

É triste que os concellos estén cheos de pesebristas desta estirpe. Hai acusetas, chivatos, escudeiros, controladores....-como se houbese que pagar toda a vida os favores dun posto de traballo. -Que tristura!.

 -Pódese asegurar que hai certos veciños que son obxecto de control cando recaban calquera tipo de información nas oficinas da "casa de todos", e iso que todos aportan os seus cartos para mantela aberta e ben coidada, incluída a calefación, pero iso depende máis de formación e de educación das persoas que rexentan a vida pública, -a "res publica" romana-.

Co fácil que é atender correctamente aos veciños dos que reciben o seu soldo, vía impostos ou taxas municipais, faríase todo máis sinxelo e viviríase máis dignamente, pero non, sempre teñen que aparecer "taifas" que teñen que controlar todo, por iso se rodean deste tipo de persoas que, aíndan que perdan a súa personalidade están eternamente agradecidos, a costa de  degradar a vida municipal.

Ao parecer este técnico cumpre obxectivamente co seu traballo e iso parece que non senta ben, polo que, de cando en vez, sofre este tipo de tropelías taifanas.

O que lle chamou a atención ao Paco foi a resposta do técnico á  escudeira, cando lle recriminou a falta do xustificante dun cursiño. -"Búscao, porque está no concello"-. -Foi a resposta inesperada e recollendo os seus papeis levantouse e voltou a seguir disfrutando das súas ferias.

Señora María, os veciños acoden ao lugar para darlle solución aos escritos que lles están chegando do Catatro, porque se encontran con reclamacións que se contradicen asi mesmas. O Paco ten pagada a contribución da casa de Verín e reclámanlle unha regularización de algo que está normalizado.

Estará contenta porque lle están lavando as beirarrúas, aínda que o ruido da máquina faille abrir os ollos cedo.

 Os escremnetos do can, que levaban case unha semana, na esquina da rúa, perto do transformador de corrente eléctrica, por fin tomaron outro destino con esta frega. Alguns veciños deberon pisar neles. -Pense nas vivendas deses veciños!.

                           Verín, 18 de novembro, do 2014.-                           

 

                                       Adolfo Rolán.-

 

 

 

 

 

0 comentarios