Un ano despois
Fixo un ano que a moción de censura cambiou ó alcalde. Rosa Mari, que anda nos doutores por mor da súa man, estivo esperando toda nerviosa ata que apareceu, daquela, a fumata branca.
¡Qué alegría levou! Lembra que aquelo duraba unha eternidade. ¡Que non se atrevían¡ !Que non daban xuntado os nove votos para sacar adiante a moción!
Leva percorrido varios doutores e seguramente acabará indo onda o curandeiro. Agora que non hai na Rasela irá o Rosal ou esperará para ir o fin de semana a Mandín. Recurrirá ó de Vilardecervos, cando na Rúa dos Remedios pode ter a solución.
Escoitou ó edil lamentarse de tantas presións. ¡Que si viaxes para aquí, viaxes para acolá¡ Pero a fumata branca apareceu e no sillón sentouse outro alcalde.
Vidas paralelas foron as que discorreron perante este ano.
Carod Rovira tensiona e acorrala a Zapatero. Cid Harguindey, fae e desfae ó seu antollo co Milín.
O que son as cousas, di Rosa Mari, son prisioneiros da súa propia ambición.
A oposición non encontrou o seu papel. Non soubo asumir nin soubo aceptar o desprazamento da alcaldía. Adícanse a practicar o non polo non.
Non souberon coller o pulso e liderar todo tipo de obras, para que os veciños o asuman e así facer ver que os cartos veñen da Deputación ou da Xunta, porque eles os xestionaron.
Deixaron que o novo equipo cumprise coas súas promesas. Postos de traballo, arranxos de camiños, involucrando ós propietarios, asumindo parte dos gastos de abastecemento e saneamento. !Todos contentos e contribuindo!, di Rosa Mari.
Non se olvida que se xudicializou a vida municipal e ameazando de que se seguirá indo ós xulgados. Queren rememorar as liortas entre a UCD e AP doutros tempos.
Polo baixiño dime que a primeira actuación de fai un ano foi a festa dos Maios e daquela houbo censura nas coplas. Pode ser, despois de tanto título hai que controlar todo.
Non te preocupes que tamén houbo intento, por parte de alguén, de que o que suscribe estos artigos non falase nesta emisora.
¡Son todos iguais!
¡Qué alegría levou! Lembra que aquelo duraba unha eternidade. ¡Que non se atrevían¡ !Que non daban xuntado os nove votos para sacar adiante a moción!
Leva percorrido varios doutores e seguramente acabará indo onda o curandeiro. Agora que non hai na Rasela irá o Rosal ou esperará para ir o fin de semana a Mandín. Recurrirá ó de Vilardecervos, cando na Rúa dos Remedios pode ter a solución.
Escoitou ó edil lamentarse de tantas presións. ¡Que si viaxes para aquí, viaxes para acolá¡ Pero a fumata branca apareceu e no sillón sentouse outro alcalde.
Vidas paralelas foron as que discorreron perante este ano.
Carod Rovira tensiona e acorrala a Zapatero. Cid Harguindey, fae e desfae ó seu antollo co Milín.
O que son as cousas, di Rosa Mari, son prisioneiros da súa propia ambición.
A oposición non encontrou o seu papel. Non soubo asumir nin soubo aceptar o desprazamento da alcaldía. Adícanse a practicar o non polo non.
Non souberon coller o pulso e liderar todo tipo de obras, para que os veciños o asuman e así facer ver que os cartos veñen da Deputación ou da Xunta, porque eles os xestionaron.
Deixaron que o novo equipo cumprise coas súas promesas. Postos de traballo, arranxos de camiños, involucrando ós propietarios, asumindo parte dos gastos de abastecemento e saneamento. !Todos contentos e contribuindo!, di Rosa Mari.
Non se olvida que se xudicializou a vida municipal e ameazando de que se seguirá indo ós xulgados. Queren rememorar as liortas entre a UCD e AP doutros tempos.
Polo baixiño dime que a primeira actuación de fai un ano foi a festa dos Maios e daquela houbo censura nas coplas. Pode ser, despois de tanto título hai que controlar todo.
Non te preocupes que tamén houbo intento, por parte de alguén, de que o que suscribe estos artigos non falase nesta emisora.
¡Son todos iguais!
0 comentarios