Tríptico

 

Mirian chamou a súa avoa para dicirlle que os cigarróns-peliqueiros foran a Madrid e non a avisou, pois desexaba estar na cerimonia carnavalesca da capital do estado.
A señora María non llo dixo porque esta neta sáese das casillas con esto do Carnaval. di: ¡é un verdadeiro furacán!.

Daquela, cando era cativa, seu pai tróuxoa á festa e o primeiro que se lle ocurriu foi que quería vestir o traxe. Arranxaron por aquí e por acolá, confeccionando un traxe para a rapariga. Traballaron a reo para estrear, a netiña, aquel traxe que tantos cartos houbo que xuntar para satisfacela.
Vestiuno e o primeiro que pediu foi o vergallo. Saíu sen careta, pois o tempo non chegou para rematar o uniforme e non lle importaba nada o purismo de Laza.
Disfrutou repartindo zurragazos a destra e senestra, aínda que seu pai levábaa pola man. ¡Cánto disfrutou aquela rapaciña!, por iso quería estar alí cos “seus”.

A parrafada prolongouse e da boca da señora María, a neta escoitou os aconteceres da viaxe e as novas sucedidas na capital. As noticias falaban do tríptico explicativo que non se repartiu por orden do Concelleiro de Cultura, pois considerou que era despectivo cos veciños portugueses.

- Vouche ler o párrafo para que ti analices se é xenófo cos de Chaves: ”Máscaras de incomparable atractivo visual, coexisten con las más inesperadas manifestaciones, en un incomparable ambiente de fiesta popular. Vecinos, turistas y portugueses, crean, en su mezcla un particularísimo teatro humano, sobre calles y plazas tapizadas del blanco fértil e inmaculado de la harina, difuminadas por el humo de la pirotecnia”.

 

- Miña avoa, a narración ten intención e significado de dar a coñecer a nosa festa tradicional cos participantes que acuden ano tras ano. ¡Eu si son turista, pois véxote só unha vez!

- Non hai insulto nin xenofobia. A cadaquén, o autor chámalle polo seu nome. Aínda máis, destaca a participación da xente do alén da fronteira no evento carnavalesco. E tampouco desprestixian a festa ou só se queren para comprar nas tendas.

A señora María contoulle, como anécdota, o sucedido na capital ó Concelleiro, pois ten unha curmá vivindo alí. Chamouna para que arroupase á comitiva verinense. A curmá díxolle que a esperase baixo a bandeira que o Señor Ministro mandou colocar na mencionada praza, pois así era máis fácil velo. Como un plantón estivo baixo a bandeira española ata que chegou. ¡Faltoulle a estrela de cinco puntas e que púxese “Galiza Nazón”!.

- ¡Menuda broma lle gastou a curmá!, susúrralle a neta dende Barna.