.....600 postos....

 Verín-CRONICAS TAMAGANAS.  -…..600 postos……?

 

 Miña cara señora María: O Bento baixou da ladeira da serra e todo el representa ás persoas que encheron á vila de veciños foráneos, pero que a senten como se naceran nela, por iso non daba creto ás novas que lía no xornal da provincia.

 Sempre oíra que o 600 fora un carro fabricado aló, en Barcelona, con licenza italiana e que só podían comprar, daquela, os que tiñan cartos, é dicir, a clase media española do outro réxime.

 Hai catro anos a nova fora un pouco diferente. Non eran 600, foran 622.

-Onde acertou foi no seis, facendo caso á sabiduría do "vello traicionado",polo que se quedaron en catro postos. Pero desexaba un oito......

 -Nin un só posto de traballo perante a presente lexislatura e ,de novo, ofertando outros seiscentos postos de traballo, cando neste presente mes de marzo,  do ano en curso,  pecharon trece establecementos.

-O Bento só vía cara dura no personaxe, porque sen facer unha análise dos seiscentos vinte e dous postos  prometidos fai case catro anos anuncia, de novo, seiscentos postos. -O normal sería que fixera un percorrido de cada un dos seiscentos vinte e dous postos, sinalando a empresa e o emprego cuberto,  para dar conta dunha xestión crible e crida, pero non, saltándose toda análise e, caendo na mesma petulancia, lánzase a prometer outros seiscentos postos máis.

 –Ninguén lle cobra e como non paga por dicir tanta barbaridade, unha máis non corre perigo. -Ese é o pensar do “taifiñas” verinés. Os veciños nin len, nin escoitan a radio, nin se enteran e ademais o que digo, dígoo porque me dá a gaña, sobre todo porque hai xente que quere que diga estas cousas. –E ten razón!.

-En calquera momento saca uns papeis e empeza a ler todo o que fixo perante a  presente lexislatura e deixa a todo o mundo coa boca aberta. Convenceu a todos ou aínda que non convencera a ninguén, os votos aparecen, que é do que vive.

-É triste, pero a realidade é a realidade!. Por iso o Bento non entende nada do que está a suceder na vila.

 Unha vila que morre pouco a pouco. A parte antiga está desaparecendo, porque non hai atractivos para ela, nin se buscan, nin se apoian, nin se lle permite que viva por si mesma, porque ten que vivir, pero a medida do “taifas” e, sobre todo, de algo que chaman “patrimonio”, que en vez de buscar solucións só pon atrancos. –Para iso fírmase un convenio!.

 O resto da vila, o seu camiñar,  está ne mente dos veciños que ven que lle ocorre outro tanto. _Non se abren negocios polo tanto hai que vivir dos xubilados, de momento, porque empeza a sentirse a falta de ingresos dos avós e isto repercute no gasto, polo que veranse novos peches de tendas.

-Sería bo que os veciños tiveran presente a hora de “votar” un par de cousas: -Contribución urbana e rústica, tratamento administrativo municipal cara aos administrados, problemas domésticos coa auga, plan xeral que facilite vivendas individuais e, sobre todo, un plan social de cara ás persoas maiores, -teñen que ir fóra de Verín-.

                            Verín, 22 de marzo, do 2015.-

                               Adolfo Rolán.-