Sobrante.....!

Verín-CRÓNICAS TAMAGAS-   O sobrante……!

 Miña cara señora María: O Maneco pasea e pasea tragándose as rúas da vila como  se fose un tiovivo de corda senfín.

 No pobo sentíase desprazado porque valía pouco e  non se atrevía con nada, por iso ninguén o escollía para xogar. Sen embargo presentábase a todos os convites que se celebraban aínda que non fose invitado. Chegou un momento en que ao  acercarse  ao corro dos rapaces alguén daba a alarma de que viña “o sobrante”.

 Algo  está a suceder cun novo “sobrante” verinés. Despois de pasar tempo sen andar polas rúas agora aparece por doquier, por iso tíldano co mesmo apelativo que o Maneco.

 Na inauguración da ampliación no Castelo de Monterrei do Parador o “sobrante” apareceu nas escaleiras da torre da Homenaxe; cando a Plataforma do Non ao Parador intentou penetrar na fortaleza, vislumbrárono baixando, polo que a gritos, chamáronlle de todo e aínda houbo algunha voz que dicía:” …tírate..tírate…..”!. De pronto oíuse unha voz dende enriba dicindo: -“Eu son de Verín”. –“..pero se firmaches a conexión da auga…”.

 -E  iso que chuléase sempre de que nas adversidades crécese. –Hai que dicir que cando había que dar a cara por temas municipais, tanto no xulgado, como ante calquera veciño, firmaba un decreto para non ir-.

- Na feira do viño tivo que soportar un mirada do xefe supremo que non se debe recomendar para ninguén. –Hai unha foto que recolle o momento con ambos raios conectando ambas miradas que expresan o detalle. Pode que aparecese sen estar invitado ou que prefiren que non apareza por esas inauguracións, porque, ao mellor, non queren estar na foto co personaxe e non saben como desfacerse del. –Tódolos meses de agosto practica o que se chama “cobra!. –Busca algo, polo que hai que “arrastrarse”. –Neste mes non hai soberbia.

 O Maneco, señora María, debía padecer o síndrome da desubicación, porque a súa nai era dunha parroquia por baixo de Verín e o seu pai doutra ao norte da vila, polo que pasaba longas tempadas con ambas familias, de aí que, o pobre cativo, fora un sobrante, porque non tiña tempo para a convivencia nun só lugar.

Na declaración do xornal referente ás vinte e catro horas na casa mostra a evidencia de que está desubicado polo que haberá que esperar a que non ocorran cousas peores.

                                                   Verín, 16 de agosto, do 2015.-

 

                                                Adolfo Rolán.-