Irmandiños

Meu caro Lete: un ano máis para romperche a tranquilidade no Castelo.

Os “irmandiños” acudiron chamados pola administración para desenvolver un xogo de “rol” na acrópolis. Os estrépitos entorpeceron a sesta e as noites do Manoliño. O Bento non puido dormir ningún día e a Conchita tamén se sumou á queixa.

Voceríos, gritos e insultos para encararse e quentar o ambiente entre ámbolas contiendas, tratando de conquistar o que noutra época non pudieron. Aínda así, só se escoitaban eles e os poucos seguidores deste tipo de xogos, porque daquela, apareceran nos xornais, non por moi educativos.

A falta de propaganda para visitar este acontecemento que sucedeu perante tres días en todo o monte da acrópolis fixo que non houbera espectadores, para aclamar aos vencedores en cada revolta.

Tal vez haberá que popularizar o xogo para que sexa un reclamo turístico para a bisbarra. De tódalas formas, algo leva consigo, porque é a segunda edición e aínda non caíu, como lle sucedeu a tódalas festas que se teñen programado.

Un ingrediente novo, como foi a visita guiada, xa é algo de apertura cara a xente, en contra dos puristas do xogo, pero os veciños tamén desexan que ademáis de divertirse os participantes, sexa algo que lle dé vida esta bisbarra.

Nembargantes, meu caro Lete, engadiron un aspecto máis ás túas explicacións ciceronianas, e non te trabucarás cando te poñas diante dos visitantes, xa que alguén preguntará pola revolta irmandiña. Deberás porte ó día estudando a historia de Galicia.

 

 

Dominaches de pe a pa a vida dos Condes ligada ao castelo de Monterrei, e agora tratan de que remates a túa andaina dando leccións de historia de Galicia.

Agora, que estás a punto de xubilarte, aparécenche con estas monsergas e ti, meu caro Lete, o que necesitas é que che fagan caso, sobre todo cando mandas esas misivas reclamando gardas para protexer a acrópolis de desaprensivos, como sucedía con aqueles que rubían as súas motos por enriba das murallas, ou aqueles que rompen os proxectores que iluminan pola noite tódolos edificios.

Debes dirixirte ós responsables da organización para que ó longo dos rueiros coloquen non só caixas con botellas de auga, senón tamén os correspondentes contenedores para que os “loitadores” non espallen os envases por doquier. Deste xeito, aforraríanlle traballo ós membros de Protección Civil e o xogo sería máis didáctico.

Meu caro Lete, de tódalas formas cos irmandiños entendícheste mellor que cos “malfeitores” e iso que non colocaron palco para sentarse os políticos, que por unha vez, estiveron a ras do reducido público. Non era dos teus.