Lois

Meu caro Lois, claro que a señora María existe. Dixen, moitas veces, que anda polas rúas amarrada a un bastón e que descansa sobre as bases dos escaparates ou no pinar, perto da súa casa, enriba de calquera pedra.

Tamén dixen que a este problema de encher a vila de cadeiras, aínda no lle deron solución dende o Concello, porque non se dan conta de que estamos cheos de xente entrada en anos, de disminuídos físicos e persoas que necesitan descansar polos problemas que sexan.

En definitiva, de que estamos cheos de xubilados que regresan ó seu pobo e compran un piso en Verín, polo que é necesario pensar neles.

Porque necesitan saír á rúa para dar un paseo, aínda que non parolen, porque non lle é o veciño da aldea, nin teñen a debida confianza, pero necesitan saír a respirar o ambiente da rúa e dos arredores de Verín.

Nembargantes, dende o concello, tomaron a iniciativa de encher de pasos de peóns as radiais correspondentes, aínda que estén fora do casco primitivo.

Meu caro Lois, isto a ti non che concerne, porque ti non te baixas da furgoneta Renault, pero a gran maioría da población que gosta de andar ve moi ben estas medidas e outras que dende as instancias públicas débense tomar para facerlle a vida máis agradable a quen traballou, e que nós disfrutemos, polo que facilitarlle que poidan desprazarse pola vila coa máxima seguridade é algo ao que debemos contribuir todos.

Meu caro Lois, sabemos que eres un bo avó. Esperas tódolos días ó remate da escola.

Todos camiñamos para aló. Polo que todos nos beneficiaremos das cousas ben feitas e ben pensadas nestes intres. É moi importante que vaiamos pensando nestes pequenos detalles, porque así veremos cómo os veciños saberán corresponder no seu momento, políticamente falando. E cómo non, neste período preelectoral de camiño cara as eleccións locais da próxima primavera.

Saberán quén fai a vida imposible. Só actúa por fastidiar. Para que non se cren postos de traballo públicos. Cando nesta vila os únicos postos teñen que ser municipais, porque de empresas teremos que esperar pola Cidade do Motor, do Circuito de Automoción, da BMV e por qué non, daquela primeira promesa da democracia, de un tal Barrionuevo, que agora estase a consumar. ¡Xa choveu!

¡Coidado coas promesas!