cicerone
Miña cara señora María: Haberá que chamar a Fran para encomendarlle que debe ser o “cicerone”, aló, na capital das Españas, do “taifiñas” verinés.
Para iso deberá comprar o libro da autora alancantina Matilde Asensi, que leva por titulo “Peregrinatio”.
Débeo ler con moita atención e analizar cada unha das encomendas suxeridas para cada lugar, polo pai do protagonista, ao frei, que o acompaña, ao longo do Camiño.
Terá que beber nesas páxinas para non esquecerse do que ,día a día, debe ensinar a este “peregino” verinés.
-Ten que purgar fechorías polo que o cumprimento de cada penitencia debe ser o máis exhaustivo, marcándolle cada un dos sacrificios que debe realizar, cando se encontre diante do santo, que perdoa, para que logo poida exercer con vehemencia e exemplaridade a súa vida social. -Aínda que aquí non hai “deus” que poida dar abasto e poder perdoar-.
A súa vida non foi a de visitar monumentos, nin exposicións, nin museos, nin viaxar para ver cousas novas, coas que enriquecer o seu bagaxe cultural, polo que terás ardúa tarea en programar e planificar eventos cos que alimentar e facer unha persoa de ben, íntegramente.
Deberá saber que a vida non é só acumular riqueza material, nin comer nos restaurantes máis caros, nin fardar coa mellor estilográfica, nin pór enriba da mesa o último móvil, nin levar na man o maletín do estilista de moda, nese momento, porque “dentro” está valeira de contidos.
-Serache recompesado polos verineses, cando vexan os cambios producidos no individuo, porque simple e llanamente reciben un saúdo ao cruzalo nas beirarrúas. -Non piden máis, só que o reconduzcas. Tarea difícil e ardua, meu caro Fran.
Feixóo non soubo que facer con el, por iso optou a largalo lonxe de Santiago, porque debía de estar canso de escoitar sempre a mesma monserga: -No puedo ir para mi trabajo, porque sería una vergüenza volver a quitar callos o pinchar culos”. _Quen dera ese traballo para outros!.
Con esta misiva verinesa, querido Fran, terás contactos que che poden redundar en beneficio. Saberás que está, en promesa e marcada no PXOM, un campus universitario, aló, onda o río Pequeno, pegado con Portugal, na Xea, polo que remata os estudos e verás realizados, aló, os teus proxectos ou ter un posto de traballo, como mestre, nun obradoiro. –Que non lle pase, como está sucedendo, co posible desmantelamento da escola de enfermería de Outeiro Seco, pero, de momento está no plano, logo deus dirá.
Pégate ben a el, porque así terás un asento nun dos palcos do Bernabeu e frecuentarás os comedores de moda, na capital, e saborearás, co viño máis caro, o marisco prohibido. De vez en cando visitarás o Corte Inglés, para ver as últimas novedades, pero non o leves pola Latina, porque iso é moi vulgar, nin o leves o Rastro, porque tropeza coa xente, e el non está para ir sorteando individuos, porque o seu tempo non está para a vulgaridade. Tal vez, nalgunha ocasión, podes levalo pola Praza Maior, por se observa algo interesante, nas coleccións de sellos, pero máis que nada, porque así emula a seu pai político.
Verín, 4 de decembro do 2011.-
Adolfo Rolán.
1 comentario
Fran -