Insultos....?

Verín-CRÓNICAS TAMAGANAS-    Insultos…..?

 

 Miña cara señora María: -“So sabes dicir insultos, nunca tes argumentos para razoar sobre os temas a tratar. –Debes ser máis curto coa rella dun arado, espétalle o Pirixel ao Maneco, nunha discusión que a ningún dos dous lles ía nada.

 Sen embargo, como ambos son teimosos, seguen a falar do individuo, como se o coñeceran de sempre, pero so oíran, que tivera cargos políticos, pero nada máis, porque, como todo galego que se honra, foron emigrantes. Un, en Vascongadas, e o outro, en Cataluña.

  Despois de tantos anos o político non cambiou nada. As historias abundan por doquier, que confirman o dito. Senadores que contan os mesmos feitos, é dicir, aseguran que non se lle pegou nada positivo, socialmente falando, porque segue a facer as mesmas xudeadas.

 Ao parecer o Pirixel contaba bastante ben as historias do “ex”. –Dicía: -non importa o cargo que desempeñe e ocupe o posto que sexa e rodeado de persoas aprendidas que non aprende nada de ningunha delas. – Continuaba expondo, a  arrogancia, egoísmo, narcisismo, ambición, falsedade, indignidade, codicia, arrogancia,  vanidade e engreimento, impídenlle ver bos comportamentos no resto das persoas, pero, non só dos veciños, senón dos que ten que acompañar, horas e horas, polo desempeño do cargo e cargos.

 Pero o Maneco, máis coidadoso, respóndelle: -“só se quedou cos “insultos” e “acusacións”-.

 -O novo alcalde non debe preocuparse deses calificativos insultantes.

 Leva toda a súa vida política predicando dende os medios de comunicación, porque sabe “amañar” esa relación, pero os veciños respondéronlle co ostracismo político, mandándoo ao lugar, que nunca esperou e que non sabe estar.

 -Por outra, o de “insultar” é un problema de ignorancia e de falta de argumentos para razoar calquera tema, polo que bota man dos “insultos”.

 Insulto, meus caros veciños, pero insulto recibino eu desa mesma boca, nunha Comisión de Goberno, das de antes, porque agora cambiáronlle o nome, cando nun dos puntos, da orde do día, apareceu a solicitude de obra e apertura do lavadoiro de coches de Queizás.

- Na vida escoitei un insulto tan denigrante e intrinsicamente maléfico dun individuo, como aquel-. -E sobre todo sabendo, como sabía, a historia dos aprobados-. -Como o doutor, por solicitude paterna, chamaba a seu amigo para botar unha man-.

 -Pasei o resto da lexislatura sen ir á Comisión e iso, que se cobraba case unhas quince mil pesetas, cada semana, pero non se atreveu a substituírme. – “O que ten cu ten medo”, di o refrán.

- Polo tanto, meu caro Alcalde, non contestes e segue como ata de agora.

 

                        Verín, 26 de novembro do 2015.-

                        Adolfo Rolán.-