Parking?

Verín-CRÓNICAS TAMAGANAS-  Parking...?

 

 Miña cara señora María: -Corría a lexislatura do noventa e cinco cara o noventa e nove e nunha mañá, a hora do recreo, tempo aproveitable para facer encargos despraceime, coma de costume, ata o Concello. Rubín a escaleira de dous en dous escalóns, coma sempre, e cheguei ata o despacho da alcaldía. Só había dúas persoas e o primeiro que me espetaron foi: -"imos facer un parking". A resposta no esperou: -"estades loucos".

 Así escomenzou unha aventura dun parking que agora estanse a  recoller as sementes. -Unha loucura!.

 Só houbo que buscar empresarios dispostos a invertir cartos en algo que a morte víase demasido anunciada.

 Tódalas extratexias para encher o parking fracasaron e a pesar de pintar tódalas rúas da vila con ringleiras amarelas os conductores non fixeron uso do aparcadoiro.

 No verán do noventa e cinco dúas parellas disfrutaron das súas vacacións en terras das illas Baleares. Unha delas, o señor, ocupou un cargo político, nunha Delegación Provincial. Este político non repetiu acompañamento vacacional, nin axudou cando houbo outro intento de construír un segundo apacadoiro na Alameda.

 Pódese dicir que se sentiu enganado. Un máis, no curriculum do "ex".

 A idea do aparcadoiro respondeu o interese que había nas cidades, polo que a vila non podía quedar desenganchada do negocio. A redacción do PXOM axoudou a levar adiante tal obra e miren se fixo mella no tema que encargouse o "respiradeiro" antes que a execución da obra. Déronlle mil voltas. O aparcadoiro había que ubicado na praza García Barbón. -Non se atreveron-. Ao final fíxose diante do Concello e a loita foi dura, pero o "medo político" levouno a coller vacacións para non estar presente no escomenzo da obra. Unha obra discutida e discutible, con manifestacións e gardas perennes toda algunha noite.

 O respiradoiro, o foguete, que custara máis de dous millóns das antigas pesetas estaba feito e había que pagalo e traelo. Non sabían que facer con el.

 Empezaban as famosas rotondas e, como non, Verín tiña que seguer a moda copiada de Francia, polo que encontrouse o lugar adecuado, que por certo, a construcción custou o seu en conseguir os terreos. -Logo, as eternas discusións de se é moi grande ou moi cativa o que si é, que resolveu o problema do "respiradoiro". O seu destino fora o lugar, case, onde está a estatua de García Barbón. Agora, síntese altivo na estrada cara Cabreiroá.

 - Terían que vir os seguintes políticos para facerlle o mesmo que lle fixeron a fonte, que diferenciaba dúas prazas e agora quedou nunha soa. Tanto reivindicar a historia dos lugares para sucumbir ante accións desconcertantes.

 Dúas obras dos "dous ex" levan o mesmo fin, a lonxa agropecuaria e o aparcadoiro. Curioso!.

 Eles son "ex" nos cargos, o apacadoiro vai ter un final feliz para a vila de Verín. Se daquela non se enchía, agora, coa boa idea do novo equipo de Goberno Municipal, póndoo a disposición dos usuarios, perante dúas horas gratis, estase a favorecer que, futuros visitantes da vila, poidan aparcar para facer as compras nela.

 Esta decisión traerá beneficios para comercios, restaurantes, pequenas industrias, bares, cafeterías, etc. porque non haberá perseguimentos con multas.

 

                      Verín, 2 de decembro do 2015.-

 

                                Adolfo Rolán.-