O Ritual...!

 Verín-CRÓNICAS TAMAGANAS- O Ritual …. !

  Miña cara señora María: - Don Oscar é quen fala dos verdadeiros “valores” da vila. Leva pouco tempo, pero, que pronto lle colleu o tranganillo á xente.

 -Que relato tan simple e canto valor representa!. Aquel mozote, que despois de superarse, perante un tempo, na capital do Reino, regresa a súa terra e só quere chegar, para ir a tomar un “simple” bocadillo de panceta ao bar Chaves, preparado pola señora Generosa e servido polo señor Isaac ou polo seu fillo Suso.

- Isto é por en solfa a vida cotián, que se desenvolve no silencio dos veciños e que fai que a “morriña” das persoas estea tan presente en calquera parte da xeografía universal. Esa morriña, tan chea de xestos, fai que perdure, a pesar dos pesares, e da que non falan os medios de comunicación, pero que forma parte do sentimento da xente deste recuncho da península. A este valor non lle fai falla publicidade, porque é esencia galega-. -Mantense coa persoa e séguea a cada lugar que emigra-.

-Señora María, non fai falla estar, cada momento, no candeleiro. Chega estar, cando hai que estar!, porque se a publicidade se converte en fume, só basta un escape para que todo se derrumbe-.

 Como verá, Don Oscar, ata un bocadillo da señora Generosa provoca morriña. –Cantas cousas son morriña!.

 -Que llo pregunten ao “cenador”, que só pisaba os rueiros, cando ía tomar a quinta ou carta parte dun bocadillo, non de panceta, engulíndoo nun bocado e así facía o “ritual” dos sábados para que o visen, querendo demostrar, de que andaba polas rúas verinesas. A camiñata só era dende a Casa do Concello ata o bar Chaves. –Había que acompañalo-. –Logo, dentro, quedaba só-.

- Quen debeu haber escrito algo sobre a esquina do bar Chaves e cruce do parador debeu ser o finado garda Local “O Pirulé”. –Contan que, o señor Isaac, xa preparaba o vaso do viño, a instancias da señora Generosa, porque sabía o momento en que abandonaba o posto despois de xuntar os coches no cruce e iso que, daquela, había poucos.

 Tamén o club de fútbol da vila recollía tódalas mañás os bocadillos de panceta,  cando se desprazaba fóra a xogar o partido correspondente. Perante anos o Suso preparou a barra de pan e a panceta esturruxada, gardándoas no frigorífico, ata o momento da recollida polo encargado.

 Aquel Bar, señora María, era o ritual dos “persoeiros” da vila, porque nel encontraban algo, que noutros non había. -Que llo preguntasen ao Zorrilla e ao Eugenio, que despois de botar un cante recibían o seu premio, para enganar ao seu estómago, tratando de satisfacer a fame que acumulaban, día tras día. E tamén aos limpiabotas das beirarrúas do cruce, que aproveitaban o momento para arrimarse ao braseiro e quentar as máns para seguir coa faena. –Todo un ritual!.

 -Que Deus garde a señora Generosa e a coloque no mellor lugar xunto ao señor Isaac-.

                                   Verín, 6 de febreiro, do 2017.-

                                     Adolfo Rolán.-