Blogia
Crónicas Tamaganas

carnaval 2019

 Verín- CRÓNICAS TAMAGANS. -Carnaval 2019-.

 Miña cara señora María: Vostede, ou non se enteira ou non quere dicir nada, e iso, que está ben situada, aló enriba. Dende o seu lugar non se lle debía escapar nada e debía ternos ao día en todos os sucesos da Bisbarra.

 No Carnaval, un personaxe merodeu pola rúa Lisa vestido con roupas, imitando a un cigarrón-peliqueiro. Da súa cintura colgaba uns botes de coca-cola e nestea cos que facía ruído, tratando de ridiculizar ao personaxe rei do Entroido.

 Ninguén lle dixo nada. Desto habería que sacar consecuencias e ver se os Cigarróns verineses están facendo algo mal, tanto no traxe coma no “estilo” de pasear polas rúas. –“Mestres ten a santa  “nai” Verín, para corrixir  tódalas   anomalías, que se observan a o longo da estancia do ”personaxe” nas rúas da vila”.

 Señora María, debería furgar, dende aló, nas terras do Altiplano, para dicirlle que non cometan o erro de “crear” un personaxe ao estilo dos cigarróns-peliqueiros, porque o CHOCALLEIRO de Terroso, xa é en si, outro personaxe da bisbarra, que enriquece esta tradición e téñeno ben cerca. - -Só hai que deixarse ver polos pobos e preguntar ás persoas maiores, que aínda recordan, cando elas se disfrazaban e con que elementos, para ter unha base coa que recuperar o personaxe, como daquela-.

   O Celso, veciño de Verín, e natural de Terroso, comenta que o Chocalleiro non leva careta con mitra. Na cabeza levaba un pano e a careta era de cartón, ben traballada. Como zamarra un “Fargallo”: -que era de pau e o látego de restos de sacos vellos-. O pantalón aproveitábase un vello e o que tiña cartos comprábao novo. As botas eran de tipo militar, con espinilleiras ou polainas, feitas polos zapateiros da zona, coma o Milocho, -taxista xubilado en Verín- da familia Ferreiro de Queirugás.

 O Moncho, mais coñecido, como “Grolo”, e  o Mixete añoiran aqueles anos onde conseguir un “traxe” era unha tarefa máis complicada que na actualidade. –Din, agora, ata hai familias que se endebedan para que os descendentes luzan un traxe do trinque-. –Daquela, había nas familias algunha parenta  ou parente, que exercía unha profesión artesanal relacionada coa costura ou carpintería. –Había persoas que ganchillaban e calcetaban, porque aprendían nas escolas-.

 O que vostede non sabe, señora María, é o de Laza. Xa non saben como desprenderse de tanto forasteiro, non respectuosos coas tradicións do lugar. Hai un tempo, os veciños tiveron que pechar as portas das casas, para que non entraran a comer e beber as  “viandas” do Carnaval e, agora, tocoulle aos “covelleiros”.

 Os veciños plantaban as covellas e coidábanas, pensando en subilas ata a Picota. Agora, os foráneos, fan de recolleitores, e arramplan con toda a plantación, polo que , algún propietario, coma o parente do Moncho, que tomou cartas no asunto, enroscoulle, a cada tronco, o “pastor eléctrico” do gando, para protexelos.

 - Que llos remitan para Oimbra, que ademais hai boas verzas, como fixeron cos viandas-.

                                       Verín, 8 de marzo, do 2019.-

                                                Adolfo Rolán.-

0 comentarios