Templanza

Miña cara señora María, o xeonllo segue igual: non quere curar para que vostede ande mellor e sen dor. Pero vostede loita contra el. Non quere tomar brebaxes curativos, nin medicamentos oficiais xenéricos, a non ser no último momento.

- De tódalas formas ando, aínda que teña que levalo arrastro. -Agora levo tamén o carriño da mercaduría e de cando en vez descanso nel, sen deixar o caxato.

Está contenta porque os seus fillos alá lle arranxaron un portelo no portalón, polo que non ten que alancar no travesaño ou rubir polas escaleiras sen barandas. As galiñas, que son a súa alma, arráncana da cadeira e baixa á rúa para darlle de comer e beber. Nunha palabra, son as que a fan andar, por iso non se quere desfacer delas, como lle din os fillos.

Ata agora tivo bos veciños e aínda non lle chamaron a atención, nin a denunciaron por ter o galiñeiro no medio da vila. -"Son só catro galiñas, polo tanto tampouco fan moito mal e, como matei o galo, non despertan a ninguén fora de horas".

Debe ter coidado, señora María, pois alguén anda moi preocupado polos usos urbanísticos, dende un tempo para acá. Antes dáballe o mesmo. Eran votos.

O comer e beber destas galiñas son a causa ou olvido da dor da señora María, polo que se ten que pechar o galiñeiro deixaríase sen media vida.

No pasado setembro unha culebra oteaba dende a esquina do cruce ata que chegou ás vianda. Debe ter coidado.

Co seu humor fala da noticia do xornal que recolle a rolda de prensa do portavoz da “Pinza”, afirmando: ”que está en condicións de meter dentro dun sobre o nome da persoa que gañará a praza fixa do concello”.

Resposta moi sinxela para Cid Harguindey. Basta que lle recordase cando ambos militaban na mesma formación política, daquela, sendo alcalde e concelleiro respectivamente. A resposta está implícita na aseveración.

- Faltoulle prudencia, di a señora María, e mira que recomendo case sempre a estes politiquiños que lean o libro de Baltasar Gracián;” El Arte de la Prudencia”.

De tódalas formas o equipo gobernante non contestou. Seguramente non quixo baixar ás cloacas da política local e preferiu manterse á marxen de algo que só os imprudentes fan públicos.

Haberálle que dar a volta o adaxio latino: excusatio non petita, acusatio manifesta.