Ameazas

Miña cara señora María, aínda non chegou marzo e os pantasmas municipais están a flor de pel...

- Cid Harguindey debe ter coidado cos “idus de Marzo”, porque nunca lle foron propicios, dime acurrucándose e arrimándose a min, porque segue sen evolucionar nada a súa enfermidade.

Agora vive arrimada a unha muleta e lévaa a todas partes. Sen ela non pode facer nada. Pasou ben as feiras do nadal. Notábaselle nas meixelas que relucían esplendor.

Segue a comentar que Harguindey sempre andou polo fío da navalla, polo que debe ter coidado.

Anuncian querelas, denuncias ante os tribunais, para amedrentalo, pero segue e segue, porque lle gosta estar aí, onde a xustiza ten lagoas, para que os xuíces se definan. Desexa xogar coa interpretación xudicial e coa tardanza dos veredictos.

Os da “pinza” municipal, que non é tal pinza, senon anulación completa, politicamente falando, do PP sobre do BNG, tratan de minar as bases de Cid Harguindey. Pero Harguindey responde sen encollerse e toreándoos con máis desprecio, porque os considera non aptos para dirixir os destinos do Concello.

Escoiten a contestación que lle dirixe ó portavoz municipal do PP no famoso pleno das mocións: - “Quiere colar las mociones sin presentarlas en tiempo y forma evitando los informes técnicos. Pero yo tengo más experiencia que él, pues cuando hizo la primera comunión yo ya tenía novia. A mi no me las cuela”.

A señora María dime que algo de razón ten, porque sumando os votos da oposición poden sacar adiante calquera iniciativa, incluídas as mocións, presentándoas polo curso ordinario, sen ter que recurrir ó último momento da iniciación dun pleno.

A reflexión deste punto é importante porque demostra a qué xoga esta pinza municipal. Independentemente de que calquera desas mocións non teñen importancia algunha para os veciños, que prefiren que se preocupen máis de temas como pode ser a limpeza das rúas ou o coidado dos animais de compañía, que deixan os excrementos nas beirarrúas facéndoas intransitables e provocando disgustos nos viandantes, cando entran no seu andar, porque o cheiro que introducen fano insoportable.

Mocións sobre este tipo serían interesantes para que tratemos de cómo saber ter un animal de compañía nunha vila coma a nosa.

Así os veciños saberán quen se preocupa pola súa convivencia.