Contos da vila

Miña cara señora María: débelle costar moito baixar á rua, porque a súa filla deixou fillo e marido, aló en Madrid, para vir onda vostede. Está ben que queira disfrutar destes anos, porque está visto que a sociedade, pouco fai ou nada polos nosas persoas entradas en anos. Que nos espera!

 Cada vez que visita esta vila sempre encontra as mesmas dificultades para coas persoas maiores. Unha muller de mundo como é ela bota en falta un sin fin de temas relacionados con esta xente.

 Non lle chama moito a atención, porque coida que a culpa téñena os veciños que sempre votan ao mesmo partido e a mesma persoa. É unha sociedade inmovilista. Cansa de andar de emigración en emigración, polo que desexa ter unha tranquilidade antes de cambiar  para outra vida. Como di, non se dan de conta que están  a hipotecar a vida de seus fillos e netos, simple e llanamente por non cambiar o voto. Cando no cambio está a perfección, a mellora, o reparto de oportunidades e sobre todo que a corrupción non campee tanto. Porque só hai que levantar a vista mirar e ver.

 Xa sei que agora non vai por Infistela, polo que non está ao día dos aconteceres daquela zona urbana. Debe ver o PXOM e analisar ben todo o que está debuxado naqueles planos e ver a quen arruinan e a quen enriquecen.

 Unha noite, sentado na mesa para cear, soa o móvil. Extrañoume ter unha chamada, naquela hora e sobre todo daquela persoa, polo que me interesei  e collino inmediatemente, para dar sensación de atendela rapidamente. Escoitei.

- Chamáronme do Concello dicíndome que me queren comprar a finca da zona de Fontenova. Queren saber o precio. Podías facerme o favor de tasala.

- Púxenme á faena. Preguntei aquí e acolá e cheguei a unha conclusión bastante acertada. Visiteina, porque traballa perto de min e díxenlle: túa finca vale cincocentos millóns da antigas pesetas. - Sabes, que en vida de meu marido, mandáronlle dous centos cincoenta. – Pois xa sabes o que debes pedir.

 A cousa quedou así, señora María,  a persoa xa tiña unha referencia, para darlle o precio a quen llo solicitara.

 Pasou algún tempo e apróbase, nun Pleno do Concello, un planeamento da vila, onde a finca aparece nunha área de reparto.

Conclusión, a finca que está ben situada, a trinta ou coarenta metros do Camiño vello de Sousas, podería deixarse en execución directa, no tal planeamento, pero como non houbo compra o que se fixo foi deixala dentro dunha área de reparto para que teña que participar, con cargas e beneficios, na futura urbanización, cando, polo lugar de ubicación podería catalogarse como urbana de execución directa e venderse en solares de “x” metros de facahada, porque nas rúas nas que está ubicada teñen tódolos servicios.

 Así escrébese a historia desta vila, señora María, e vostede penando pola súa netiña, que está aló en Barna, para que veña a traballar aquí. Para quen?