Blogia
Crónicas Tamaganas

A Veiga

Miña cara señora María: -Inaudito, berraba o Lois. Seus ollos non daban a mirar o que estaban a ver. A veiga de Tintores convertida en zona de ocio de toda a bisbarra.

 Como cambiaron as cousas. Na veiga, daquela, tomaron o acordo, nun concello, no que prohibían o pastoreo das ovellas, porque  todo o pasto era pouco para as vacas. Chegaran as mans entre certos veciños, porque consideraron que aqueles animaliños eran os que deixaban barrida toda a veiga e o resto do gando non tiñan onde pastorear, namentras crecía a herba nos prados.

 Se levantan a cabeza e ven no que o Concello está a convertir seu pastizal, seguro que volven a tumbarse, porque o que tanto defenderon, pasa a ser servizo da comunidade, perdendo dereitos sobre a súa propiedade comunal.

 Razón tiña o Lois, cando dicía, -a que ven isto de andar a facer peches e  encher as Tapadas de elementos distorsionantes coa natureza, cando non se sabe, o que pode suceder con estos tempos de crises?.

É curioso ver como se plantexan os temas dende a casa consistorial.

 Facía poucos días que tivera que escapar do pobo de Ábedes, como consecuencia do trazado dunha circunvalación, que divide á parroquia, e quixo explicarlles aos veciños as melloras que aquilo lle aportaba mostrando un papel, con liñas, para decirlles que a información que tiñan era errónea, polo que debían tratar de escoitar o que ía  dicir e mostrar.- Podo asegurar que o “Sultanito” non lle conta unha verdade, nin a súa propia sombra.

O papel, seguro, que non concordaba, co que viran os veciños, cando lle mostraron, no Concello, o do PXOM.

 Aos poucos días os veciños de Tintores foron convocados a unha xuntanza na casa do pobo. O tema era facer un arranxo da zona de lecer da veiga.

 Como aínda non lle pasara o susto de Ábedes, tamén colle un papel e móstrao para que os “catro” veciños viran o debuxo e non se opuxeran á obra. Explicación, según testemuñas, ningunha. Deuse por feito, coma sempre, porque é a meneira de facer o que  quere, aínda que non lle guste a ninguén, nin beneficie ao pobo. O importante é facer sen ton, nin son.

 A veiga é zona baixo a Axenda 2000, polo que debe rexirse por esa directiva. Debe, tamén, ter o visto bo da Confederación do Douro e sobre todo o que se está a facer non concorda co seu entorno, nin respeta o medio ambiente, polo que debe o organismo correspondente tomar cartas no asunto e devolver ao estado natural aquela zona que se está a degradar desta forma irresponsable. Que mellor obra ca natureza!. Parece que non!.

 As luminarias son propias dun entorno de praza a recuperar na zona antiga de calquera vila ou cidade, pero non dun capricho natural como é a veiga.

 Seguro que os rapaces do pobo con tanta luz practicarán o que, daquela, dicían, no pobo, señora María, que consistía en ir a “capar” grilos.

 Por certo, tamén prepararon un lugar con cemento e aparellos para facer ximnasia. Hai que copiar dos xaponeses, antes de ir a traballar hai que facer deporte. Isto chámase coidar....

– A poucos metro do lugar hai un ximnasio privado, polo que isto é unha competencia desleal, dende o concello.

1 comentario

Un de Tintores. -

Sr. Rolán,eu ia a capar-grilos pero ca luz do Luar.E que ben se pasabajajaja.Dende Barcelona saúdos.