Carta...?

 

Verín-CRÓNICAS TAMAGANAS-  Carta….?

 

  Miña cara señora María: -Que alegría vela polo Supermercado. O seus ollos brillaban do que estaba  vendo, tanto tempo sen entrar!, pero o seu fillo, coñecedor da súa nai, cómo non, levouna a dar unha volta polos pasillos do supermercado, porque sabía que o estaba desexando.

 Señora María, fillos así, non se encontran nestes tempos. As persoas  de idade estorban en todas partes, por iso o ter alguén que coñeza os costumes dun é moi destacable, porque así pode revivir e recorrer os sitios que se van esquecendo. Un fillo, -que o sabe e a leva aló-, entón e cando nos damos conta da necesidade  de non encerrar a ninguén en lugares, que por moitas comodidades que haxa, sempre falta a caricia dos seus e que o sorriso se dea nas meixelas.

  Sen embargo a ledicia non chega a todas partes, señora María.  -Nun lugar da vila hai unha misiva para os Reis Magos que reza así: -“ Meus queridos Reis Magos só vos pido que fagades uns quilómetros máis de AVE”.  –Aquí resúmese toda a vida desta familia que tivo que abandonar a súa residencia habitual, porque o cabeza de familia foi destinado ao lugar da obra e debe de estar a punto de rematarse, que o ambiente familiar foi resumido e plasmado, deste xeito, polo cativo.

- E iso que non existen, que se chegan a existir entón non darían feito! .

  Alguén andou no rebusco político, non como algúns veciños, cando ían ás leiras e aos bacelos, por se os propietarios esqueceran patacas ou cangallos de uvas para aproveitalos e ter colleita propia, senón, tipo cobra, para conseguir algo que debería estar asegurado, porque o efecto non desvirtuara a causa. Como tiña que ser el, pois había que practicar o arrastrarse, -para non esquecerse-, porque a dignidade é o de menos, neste tipo de individuos, que queren, a toda costa, estar na “casta”.

 -Non escribiu a carta, pero rebuscou firmas e iso que no lugar da Gudiña -escoitar escoitounas-, pero coma se non fosen con el. -Que lle firmaran!, para volver o mesmo posto, aló en Madrid, por iso “ser cobra” ten os seus premios.

 Daquela había que coidar a “finquiña”, pero, agora, a finquiña converteuse en eidiños.

 Sen embargo o Manolo dicía: -“non entendo nada, repartía papeletas, coma se fose para el e resulta que estes resultados aínda foron máis nefastos cos das municipais, porque só sacaría seis concelleiros. O normal sería facer coma todos ou,- se me apretas-, facer o contrario, para que fosen menos e así quedar ben, o que está claro é que os veciños votaron ao partido e non ao individuo, deixando mal ao candidato nas municipais”-.

 Iso é o de menos. O importante e rubir ao machiño, pero máis aínda, foi o sorriso que recuperaron os veciños do municipio ao cambiar de alcalde.

 O ano 2015 portouse ben coa vila e os  veciños van estar a altura das circunstancias, en cada momento, que o novo equipo de goberno necesite deles.

 - Un feliz ano 2016 para todos/as vostedes.

                               Verín, 1de xaneiro do 2016.-

                                Adolfo Rolán.-