..Manipulación..?

Verin-CRÓNICAS TAMAGANAS- …Manipulación…?

Miña cara señora María: O celular emite unha melodía e o Paquiño, de inmediato, bota man del e responde, quen é?. –Non ten resposta e déixao no mesmo sitio, pero, de repente, volve a soar e coma un relámpago lánzase a collelo para que non lle escape o interlocutor.
-Mira, son eu, e para dicirche que o traballo do fillo non periga, pero hai que esperar a que veña outra subvención e non hai problema para volvelo a contratar. O que si quería era que tes que cambiar de empadroamento para igualar as mesas, porque senón, eliminan a do outro pobo e tódolos veciños teñen que ir a vosa parroquia a votar e iso é moi engorroso, porque a maioría son vellos e non votarían.
-E que teño que facer?. -Podes ir ao Concello e solicitar o cambio e senón, encárgome eu de cubrir os papeis. –Vale, pois….
A conversa entre o Pirixel e o Manoliño era amena, sobre todo contando o que dixera o seu amigo ao que, facía uns días, fora a facerlle unha visita. Pero, non daba creto do que escoitara, sobre todo, sendo un tema moi sutil e escabroso, cando dun censo se trata.
O Manoliño seguía a preguntar, porque non lle encaixaban as cousas e fíxolle unha pregunta, mira, e, quen firmou polo teu amigo?, dicir non mo dixo, pero como mo contou, coido que el, nin cubriu, nin firmou a permuta. -Como?, -como cho digo, pero, acontecen estas cousas?. –Eu non che sei nada, pero se mo contou éche verdade, porque o meu amigo, mentir non minte.
Facía mal tempo e déronse presa por rematar, pero, como se ven poucas veces, na vila, entón cóntanse tódalas ocorrencias sabidas e por saber.
-E non sabes?, -que é o que non sei?, -pois que o continuador de “cenador” anda a repartir axendas e bolígrafos da “Cámara Alta”. –Ti, que dis?,- iso, non pode ser certo, porque o país está en crise e non deben malgastar os cartos neses agasallos. –Pois ao Manolo regaloulle un bolígrafo e unha axenda e iso que antes non o coñecía, pero agora vense nun eidiño deses, que emprega para socializarse.
-Recortes por tódalas partes e na Cámara Alta permítense o luxo de darlle a cada membro un feixe deles. A sensatez brilla pola súa ausencia e ao parecer nesa Institución, pouco saben de aforrar. – Pois o traballo non os mata e o verinés facer…, facer…, non fai nada, iso din os xornais, cando fan referencia ao traballo destes representantes cada ano, sobre preguntas ou intervencións.
- Tampouco é iso, preocupouse pola pesca aló, nas illas Feroes, porque compiten con Galicia no mercado mundial e iso, si que é tema importantísimo para Verín. –Unha maneira de xustificar o soldo de cada mes, e chegoulle cun par de preguntas para cumprir.
-Señora María, preocúpese pouco, porque os “idus de marzo” traerán novas que endulzarán a vila, que é o que desexan os veciños.
Verín, 12 de xaneiro, do 2016.-
Adolfo Rolán.