Prieto

Meu caro Prieto: Quixeches gañar o mundo, pero pasouche coma Ícaro: o sol derreteuche as ás.

Canta ilusión perdida. Cantas voltas. Canto ir e vir. Visitas a Pazos, Mandín, Queirugás, Tamaguelos, Feces, etc..., aquí e acolá. Todo, meu caro amigo, para estar coma ó principio. Tes que comenzar de novo.

Agora si tes un problema. Saber ubicarte e saber desprenderte dos prexuízos.

Teste que definir. Seguir no partido, apoiando ó candidato oficialista, ou abandonar.

Tamén podes seguir e facer a túa loita nas municipais. Pero debes fiar moi fino, porque pódeche pasar coma ó Lucas, que acudan a Verín os mandamases expulsándote sen saber porqué.

De tódalas formas debiches aprender, daquela, cómo se resolven os conflictos internos e, así mesmo, da miña impugnación ó Comité local, porque saberás que foi unha calada por resposta.

Ti non vas ser diferente por moitas visitas que fixeras a Ourense e por moitas promesas recibidas.

Non te diches conta de que estorbabas. De que podes dicir cousas e de que podes soltar a lingua. E sobre todo de que pertenciches a unha organización, que como organización que é, saes trasquilado, anulado, despersonalizado. Contas porque sumas, pero cando desexas subir un escalón aparecen os pantasmas, contando historias, coma que ten que ir outra persoa, claro, amiga súa... ¿esto da amizade?... deixémolo así.

Meu caro Alberto, percatácheste de que estiveron a xogar contigo. A outros pasounos algo parecido.

Sempre buliu no meu maxín a idea de non interesarme polos asuntos partidistas máis aló da Estivadas. Contigo aínda se reafirma máis.

Nun pobo no que nos coñecemos todos, o importante é sumar para poder sentarse na alcaldía, pero aquí réstase, polo que haberá que esperar ós acontecementos de maio, para tomar unha determinación de continuísmo ou de distanzamento.

Visitabas á Conchita, para convencela, por estar enfada por incumprimentos. Ías onda o Toño para recuperalo, e así pobo por pobo, e veciño a veciño.

Recordo os espaventos do trato coa veciña de Tamagos saíndo da alcaldía só por reclamar auga, en pleno verán.

Que visiten Infistela e que cadaquén xulgue ás persoas que servimos ós veciños.

Os dous escoitamos aquela frase de que na oposición dá o mesmo oito concelleiros que un. Nunca entendiches eso. Algún día saberalo.

Non desvanezcas meu caro Alberto: "a todo porco lle chega seu San Martiño".