O síndrome do sillón

Meu caro alcalde: “pola boca morre o peixe”. As súas declaracións do día 30 de marzo do presente ano manifestan o “síndrome do sillón”.

É unha pena que tan bo rapaz apareza na rúa e salga con estas monsergas. Desacredítase a el mesmo.

Cando queira saber as razóns polas que me marchei de concelleiro non ten máis que preguntarmas, pero opinar sobre algo, metendo a todos no mesmo saco, por favor, meu caro alcalde, gárdeas para outra ocasión.

Debe ler a prensa. Os seus dixéronlle ben claro as razóns polas que se foron.

O sillón, meu caro alcalde, lévaos ó nirvana e crense deuses. Aí é onde debe buscar as causas polas que os mortais preferimos andar cos pés no chan e ser un máis.

A cousa máis marabillosa dun cargo público é servir ós seus concidadáns, non servirse deles. Pero o sillón, meu caro alcalde, emchóupaos e súbeos á derradeira dimensión, vendo dende enriba os quefaceres terrestres, cando é na terra onde están os problemas dos administrados. Como exemplo, meu caro alcalde, a falta de licencias de obras para que a vila camiñe e non se pare, porque a construción foi, é e será o motor desta bisbarra.

Lea tamén as cartas que lle escriben sendos veciños: un verinés agradecido, no xornal do 31 de marzo e o outro, un verinés desagradecido, do día 10 de abril.
Se repasa a súa frase que aparece nos xornais dicindo: ”que se foron, non por forza maior nin enfermidades, senón por desacordo coas formacións políticas”, estará dacordo comigo en que vostede, e calquera que se senta no sillón, non son as formacións políticas.
As formacións políticas fórmanas as bases que pagan relixiosamente a cuota e, polo tanto, débense convocar a unha asamblea e someter a votación calquer tema, despois de plantexalo e discutilo o tempo que faga falta, para tomar o acordo que máis beneficio redunde para as partes.
Algún case ten que marcharse, por mor dunha ficticia “agresión”, da que for certo, vostede informou.

De tódalas formas, meu caro alcalde, todos nos fomos correctamente, porque deixamos o posto para ser cuberto polo seguinte da lista. Vostede sabe que puidemos elexir o Grupo Mixto.

Os do sillón non soportan que se vaian os concelleiros porque evidencian a falta de diálogo e o comportamento dos rexidores á hora de tomar acordos. Só se conta con eles cando hai problemas. Vostede lea as manifestacións dos seus, achacando a falta de convocatorias do partido e de reunirse para aclarar temas e ver problemas que afectan á vila.

Pensei que era diferente, que entraran aires novos no Concello, pero polo que observo é un produto máis do “síndrome do sillón”.

Teña coidado, porque ese síndrome finou con outros con máis obras no concello.