A culebra

Seguramente que a señora María aínda se acorda daquela culebra, que oteando dende o mirador do cruce de Sousas, foi cheirar as viandas que enchían aquel galiñeiro aló polo mes de setembro, despois da conmemoración correspondente ó ano en curso.

Aquela culebra está despertando do letargo político e ponse a divagar conxeturas que nin ela mesma as cre. Chama a casas de veciños para comunicarlle que seu irmán debe estar con el e debe ir na súa lista das municipais, sen saber o interesado nada e menos quen escoita.

Explícame a señora María que algún favorciño debeu facer e agora quéreo cobrar na política. Pero o mellor do caso é que tamén llo comunica ós seus superiores, afirmanndo que tódolos veciños están arroupándoo de cara as vindeiras eleccións locais.

Nembargantes hai que desenmascarar esta culebra. Quitala do seu letargo invernal para que todos saiban que clase de animal é. Foille ben, polo que non lle importa os resultados da marca que representa, o que lle importa é seu bandullo. Por certo nestas datas hai que probalo para ver ó gusto que ten. Debe ter moito coidado señora María, pois a grasa a vostede non lle vai ben. Dentro duns días ten que ir a revisión e o doutor débea encontrar ben.

Quere presidir a candidatura e deséxaa con toda a alma, pois considera imprescindible ter veciños que a veneren, pois polo contrario non se sinte realizada. Haberá que recurrir a mitoloxía exipcia para ver que deus é o que lle corresponde para levarlle agasallos e facerlle sacrificios. Aínda lle resta por facer o seu panteón ou pirámide con todos os enseres para mantelo na eternidade, porque ten que permanecer incólume para os futuros arqueólogos teñan que estudar nela a clase de animal e forma de vivir.

Dende hoxe ata maio a moitas portas chamará, facendo moito dano, sore todo naqueles veciños que non queren complicacións políticas, polo que aportará sinsabores a moitas familias, creando refeitas e malos momentos, por mor de non querer lesionar a ninguén.