Coro
Miña cara señora María: o grupo musical do colexio relixioso da "Mercé" de Verín non dá feito. Leva tido actuacións musicais polas distintas parroquias da bisbarra, a petición dos respectivos párrocos, demostrando que tamén os rapaces saben facer ben as cousas e participando nas cerimonias relixiosas de cada domingo.
A súa actuación en Vilaza provocou o compromiso co señor alcalde de Monterrei para colaborar na festividade da Virxe da Caridade a instancias de D. Antonio.
Despois de actuar o domingo en Cabreiroá, o luns desprazáronse ata a Caridade para que os seus cantos foran escoitados polos devotos da santiña. Por certo, ao remate da misa recibiron unha gran ovación, a pesar de que cinco cantores sucumbiron ao mareo. Non pasou nada, pero foron retirados urxentemente para airealos e recuperar o estado normal, ante a calor que facía no templo.
Perante o mes de maio o coro relixioso ten cuberto toda a súa programación e como daquela, fai moitos anos, volverán a cantarlle á Virxe da Pena Tallada, aló en Cercedelo.
Parabéns para o seu director e para estes rapaces que son un exemplo a ter en conta, neste tempos tan faltos de relixiosidade.
Moitas familias deberían verse neles, para darse conta de que tamén hai que cultivar a parte non material da persoa.
Quen non tivo todo da súa parte, miña cara señora María, foi o mandamáis verinés. Non gustou do comunicado que leron ao rematar a cerimonia das primeiras comuñóns na igrexa parroquial. Só soubo replicar dicindo que lle botaban á xente enriba.
Algo de razón podería ter, pero debe aprender do señor alcalde de Monterrei, de como resolveu a participación dos cantores do colexio Mercedario na Caridade.
Faltando o señor director da coral verinesa débese buscar unha solución, porque si se vale para unha cousa, tamén se debe valer para outra. Iso foi o que lle dixeron. Os compromisos son compromisos e non pensar que se pode deixar a unha parroquia, no día grande das comuñóns, sen a correspondente actuación musical.
Xogar pódese xogar coas promesas incumpridas aos veciños, pero chegado o momento tamén saben estar no lugar axeitado para dicir o que pensan e senten, como así o fixeron, por boca daquela señora.
Outros grupos puideron substituír á coral, e polo tanto cumprir coa obriga coa parroquia, pero hai que estar ao loro, como o señor alcalde de Monterrei e xestionar no momento.
De todas as formas, señora María, a culpa seguramente a terá o funcionario de quenda ou o concelleiro correspondente.
¡Coma sempre inmaculado debe aparecer o rexedor da vila!
“Vale máis un instante de vida verdadeira, que anos vividos nun silencio”, -di o pensador.
¡Somos libres!
2 comentarios
ivan bas lamas -
pablo capelas -