Tnte. de alcalde

Miña cara señora María: as novas dadas por esta emisora sobre o abandono da política local da señora tenente de alcalde podían ser consideradas coma unha serpe de verán, se ocorresen no mes de agosto, pero foron en setembro e corroboradas polo mandamáis verinés.

Coma sempre, señora María, a culpa tenlla a oposición, lávanse as mans coma Pilatos.

Se isto fora verdade habería que interpretar que a oposición soubo facer o seu papel e o rexedor non soubo elexir, no seu momento, á candidata.

Nembargantes, hai que remontarse ao verán do ano pasado, para contestualizar a primeira  causa que provocou esta dimisión.

Naquel momento a tenente de alcalde sentiuse enganada porque a oferta de soldo non se correspondía coa que lle ofrecera para aceptar ir nas listas das eleccións locais.

Ante o anuncio de que se ía para casa foi cando recibiu unha nova oferta de tres mil euros máis dietas por catro horas de traballo ao día por parte do mandamáis, resultando ser unha das políticas mellor pagadas de tódala xeografía hispana.

Non se deu conta de que estaba a ser un xoguete nas mans do vetusto zorro político local, porque ía ser o escudo persoal de protección que necesitaba, coma sempre, e ser colocada de parapeto para recibir todos os dardos lanzados pola oposición.

Seguramente que a rapaza, perdón pola expresión, tamén estaba desilusionada por dúas cousas. A primeira foi que se sentiu incapaz de facer nada, porque no concello non hai recursos para levar adiante proxectos que crearan ilusión nos veciños. Todo leva seu tempo e aquela frase de que: “en palacio todo vai despacio”, comprobouno “in situ” e persoalmente.

A segunda viviuna neste último mes de agosto. O ágape da feira do viño e o fallo nas declaracións correspondentes ao carnaval, polo que, seguramente foi reprendida, por parte de quen buscou financiación, para tales eventos, moitas veces, tamén foron motivos para axudar, que por certo a oposicón recordoullo detalle a detalle e lugar a lugar.

A partires destas declaracións non houbo outras novas na súa boca en todo o mes.

Pero o que máis lle debeu doer, perante este mes de agosto, foi que se sentiu totalmente inútil, xa que tiña que dar conta tódolos días dos asuntos municipais e non exercía como rexedora, senón coma se fora un monicreque con mando a distancia. Sentiuse ninguneada.

Tampouco foi arroupada nos momentos críticos e viu a falta de humanidade que rodea todo o ambiente e non tivo esa man que a veces se necesita para saír adiante.

Seguramente que esta gota que colmou o vaso foi quen fixo que tomara a decisión de abandonar, polo que non chegou a pasar o ecuador político verinés

Hai que destacar a laboura da oposición, que ademais foi calificada como determinante polo rexedor nesta decisión persoal, da tenente de alcalde, sen aceptar que o único responsable foi el por non preparala para asumir tódalas críticas que lle poideran xurdir, sobre todo, sendo unha persoa novata na política municipal.

De todos os xeitos, non foi a primeira persoa que dimitiu, con este rexedor, nin será a última, sobre todo se se vive intensamente a vida municipal para servizo dos veciños e democraticamente.