Comisión......
Verín-CRONICAS TAMAGANAS-Comisión,,,
Miña cara señora María: A súa cara irradia frescura, non está queimada polo sol. A permanencia no piso, tanto tempo, fixo que a súa cor sexa branca. -Din os entendidos que así debe estar a pel-. Outras persoas non fan caso desas recomendacións e toman todo o sol nun só día.
Vela na cadeira de rodas empuxada por algúns dos fillos, dando unha volta polo redor do edificio é bo, porque comunica ansias de vida para tantas persoas que non saben que facer, mentras vostede “vive”, aínda que sexa nunha silla de rodas. Fáltalle o motor para ter a súa total independencia e ir a darlle de comer ás galiñas.
Poucas persoas saben disfrutar de aquel traballo, por iso, agora, non dan pasado o tempo, cando nunha horta hai de abondo que facer para ter unhas hortalizas máis que ecolóxicas, naturais. Se a cadeira de vostede fora autómata seguro que aínda esfaragataba na terra, cun sacho de mango longo para deleitar aos veciños, como facía daquela, cos seus tomates, pementos, leitugas, repolos e todo tipo de plantas que se empregan na lareira doméstica para darlle o sabor, que algúns andan a buscar no que lle chaman gastronomía, en vez de comida.
É curioso, un socialista mandándolle unha indirecta ao “taifiñas”, nunha destas últimas comisións da temporada.
Na Lanzada hai que estar antes do día tres de agosto. A ver se se acaba o marisco prohibido e non aparecen os furtivos para por enriba da mesa o albariño de colleita caseira, sen etiquetar, e os “santiaguiños”, escasísimos, porque hai que manter a esquisitez de probar algo que pode desaparecer en calquera momento. –Sempre difierente!.
O concelleiro da oposición foi un inconsciente ao largarlle aquela frase. -Non foi prudente e menos nestes intres-. Claro que, tamén podía ser o momento, para expresarlle que non estaba untado de tanta porquería e quedar ben con el. Ao mesmo, tratou asi de colocalo no seu lugar e non nas altas esferas do partido, dicíndolle, que moito fardar, pero, hai outros por enriba que mandan moito máis e vense todos os días nos xornais.
A frase ten moita miga. O socialista dá a entender que calquera nova é boa aínda que te traten de ladrón. A conciencia da xente está tan deteriorada que non importan as actuacións con tal de vivir mellor e por riba dos demais. -Todo se mangonea co poder.
Sen embargo as novas que chegan falan de preocupación. Cando, daquela, o xornal O País, publicara a relación de persoas da trama gurtel, aparecendo unha, relacionada familiarmente, coa vila de Verín, pode arrasar con moitas cousas.
As visitas a aquel chalé, naquela urbanización madrileña, que estaba fronte ao da artista, moi famosa, polos seus biquinis, nas revistas de entretenemento, en perruqerías e sás de esperas de consultas privadas poden ser motivo de preocupación e dar moito de si. Hai un refrán que di: “cando o río soa e que auga leva”, e outro: “ cando as barbas do veciño vexas pasar, pon as túas a remollar”.
O mes de agosto ten fama política polas “serpes de verán” que soen lanzarse aos medios como novas que anuncian acontecementos de todo o tipo e posibles cambios políticos, que alguén busca para mellorar e polo tanto outro perderá. -Ao final todos gañan, menos os contribuintes.
Señora María lea a prensa, pero lea a letra miúda...
O meu máis sincero pésame a todas as persoas que perderon o seu querido familiar no accidente do tren en Santiago. -O Apóstolo os teña con el.
Xullo 25, día do Apóstolo Santiago 2013.-
Adolfo Rolán.